نقش ناگويي هيجاني در پيش بيني اعتياد به تلفن همراه در زنان خانه دار

مقدمه: امروزه تلفن همراه به عنوان يكي از مظاهر فناوري ارتباطي نوين در زندگي فردي و اجتماعي بشر جايگاهي قدرتمند دارد و جزو لاينفك مناسبات روزمره محسوب مي شود. اما استفاده بيش از حد و اعتيادگونه از اين تكنولوژي مي تواند مشكلات زيادي را براي افراد، از جمله زنان خانه دار ايجاد كند. لذا پژوهش حاضر با هدف بررسي نقش ناگويي هيجاني در پيش بيني اعتياد به تلفن همراه در زنان خانه دار انجام شد. روش كار: طرح تحقيق، توصيفي-همبستگي و روش پژوهش به لحاظ هدف، بنيادي بود. جامعه آماري شامل تمامي زنان خانه دار محدوده سني بين 30 تا 40 سال ساكن شهر رشت بود. با روش نمونه گيري در دسترس، 190 نفر از طريق فراخوان اينترنتي در پژوهش شركت كردند. جهت جمع آوري داده ها از پرسشنامه-هاي اعتياد به تلفن همراه سواري (1393) و پرسشنامه ناگويي هيجاني تورنتو (1985) استفاده شد. تجزيه و تحليل داده ها با به كارگيري همبستگي پيرسون در نرم افزار SPSS-21 انجام شد. يافته ها: نتايج پژوهش نشان داد كه بين ناگويي هيجاني و اعتياد به تلفن همراه رابطه مثبت معناداري وجود دارد، و از طريق ناگويي هيجاني مي توان اعتياد به تلفن همراه را در زنان خانه دار پيش بيني كرد. نتيجه گيري: بنابراين با شناخت عوامل موثر در ايجاد اعتياد به تلفن همراه، مي توان جهت كاهش اين پديده، دست به برنامه ريزي و انجام اقدامات مداخله اي لازم زد.