عوامل موثر بر خشونت و پرخاشگري كودكان و راهكار هاي جلوگيري از آن در دوره ابتدايي

پرخاشگري در ميان واكنش هاي اجتماعي، به دليل پيامدهاي فردي وگروهي بسيار مورد توجه بسياري از روانشناسان وجامعه شناسان قرار گرفته است. خشونت در دوران كودكي و نوجواني عامل مهمي براي بروز رفتارهاي نامناسب همچون گرايش به بزهكاري، پرخاشگري، ترك تحصيل خواهد شد. عليرغم بروز برخي از رفتارهاي پرخاشگرانه در مدارس كودكان در طي فرايند رشد خود فرصت هايي براي يادگيري مهارت هاي نظارت بر رفتار را خواهند داشت كه كه منجر به پيشگيري از خشم وخشونت در مدارس خواهند شد. اين مقاله با هدف شناسايي عوامل موثر بر پرخاشگري و پيشگيري از آن در مدارس به خصوص مقطع ابتدايي تنظيم شده است. جامعه آماري اين كنش پژوهي دانش آموزان مدارس بايزيد بسطامي شهر بسطام و نبوت شهر شاهرود مخصوصا دانش آموزان كلاس ششمي و سومي بوده است. جمع آوري اطلاعات بر اساس مشاهدات بوده و تجزيه و تحليل داده ها به وسيله شش پرسش انجام شده است. ضرورت طرح پيشگيري از پرخاشگري در مدرسه اين است كه مديريت درست، در مدرسه مي توان از بروز پرخاشگري در دانش آموزان جلوگيري كرد. با مطالعاتي و مشاهداتي كه در برخي از مدارس انجام شده اين نتايج به دست آمد كه زمينه هاي اصلي خشونت وپرخاشگري در خانواده و مدرسه و اجتماع به طور غير قابل پيش بيني پي ريزي ميشود اما با مديريت صحيح در مدارس مي توان از آن جلوگيري كرد، يافته ها نشان ميدهد كه رفتارهاي پرخاشگرانه و خشونت بار در مدارس مي تواند شالوده نگرش نابهنجار را در شاكله دانش آموزان پايه ريزي كرده و زمينه را براي بروز رفتارهاي پرخطر وبي قاعده در بزرگسالي فراهم مي سازد و باعث ترك تحصيل و مشكلات رواني عصبي شود.