بررسي رابطه بين باورهاي خودكارآمدي نومعلمان مقطع ابتدايي و نگرش نسبت به تدريس علوم تجربي

خودكارآمدي معلمان و نگرش مثبت نسبت به تدريس از ويژگي هاي تأثيرگذاري است كه با آموزش ارتباط تنگاتنگي داشته و مي تواند بر عملكرد تدريس معلمان و به ويژه نومعلمان تأثير بگذارد، از اين رو اين پژوهش با هدف بررسي رابطه بين باورهاي خودكارآمدي نومعلمان مقطع ابتدايي و نگرش نسبت به تدريس علوم تجربي انجام گرفته است. روش تحقيق روش توصيفي از نوع همبستگي مي باشد. جامعه آماري مطالعه را دانشجومعلمان فارغ التحصيل رشته ي كارشناسي آموزش ابتدايي دانشگاه فرهنگيان، پرديس هاي استان فارس و بوشهر -كه منبعد نومعلمان ناميده مي شوند -، به تعداد 146 نفر تشكيل مي دادند كه از بين آنان 112 نفر با روش نمونه گيري دردسترس و براساس جدول كرجسي و مورگان (1970)، انتخاب شدند. آزمودني ها با استفاده از پرسش نامه هاي باورهاي خودكارآمدي معلمان در تدريس علوم تجربي شيربيگي و همكاران (1394) و نگرش نسبت به تدريس درس علوم تجربي تامپسون و شريگلي (1986) مورد ارزيابي قرار گرفتند. روايي پرسش نامه توسط صاحب نظران تاييد شد و پايايي پرسش نامه هاي باورهاي خودكارآمدي معلمان در تدريس علوم تجربي و نگرش نسبت به تدريس درس علوم تجربي با استفاده از الفاي كرونباخ به ترتيب 0/95 و 0/79 به دست آمد. داده هاي جمع آوري شده با استفاده از آمار توصيفي و آزمون هاي آماري پارامتريك با در نظر گرفتن سطح معني داري 0/05 و با استفاده از از نرم افزار SPSS ويرايش 25 مورد سنجش قرار گرفت. نتايج نشان داد كه نمره متغيرهاي خودكارآمدي و نگرش بالاتر از ميانگين مفروض و سطح متوسط مي باشد و بين باورهاي خودكارآمدي و نگرش نومعلمان نسبت به تدريس درس علوم تجربي داراي همبستگي معني دار (r= 0.38, p =0.05) وجود دارد. همچنين براساس يافته هاي پژوهش بين خودكارآمدي نومعلمان دختر و پسر تفاوت معني-داري وجود ندارد، ولي بين نگرش نومعلمان دختر و پسر تفاوت معني داري مشاهده شد. تحليل يافته ها مبين اين است كه نومعلماني كه سطح باورهاي خودكارآمدي خود را افزايش داده اند، توانسته اند نگرش مثبت تري به تدريس اثربخش علوم تجربي داشته باشند.