چگونه توانستم اعتماد به نفس دانش‌آموز(ن.م) در پايه‌ي چهارم مدرسه عفت توزلورا تقويت كنم؟

با آغاز دوران مدرسه،كودكان ابعاد جديدي از شخصيت خويش را آشكار مي‌سازند و نا خودآگاه مي‌كوشند و رفتارهاي فرديشان را تثبيت كنند. اعتماد به نفس نه تنها يكي از نيازهاي شخصيتي كودكان،كه بعد جديدي از رفتارهاي اجتماعي آن‌هاست؛به طوري كه كودكان بدون آن،ناتوان از ادامه‌ي راه و زندگي در اجتماع خواهند شد.كودكاني كه اعتماد به نفس بالايي دارند،ميل به تجربه كردن و آزمودن موقعيت‌ها و موفقيت‌هاي اجتماعي_تحصيلي است.اما آن هايي كه اعتماد به نفس پايين تري دارند، هيچ‌گاه به برقراري ارتباط با ديگران و كسب امتيازات اجتماعي-تحصيلي نمي‌انديشند. يكي ازدلايل عدم يادگيري در كودكان ضعف دراعتمادبه نفس است واين رابطه مستقيمي باچگونگي نگرش فرد نسبت به خود دارد. درمان آن بدون توجه به اصول وروشهاي تقويت اعتمادبه نفس انجام نمي پذيرد. در سال تحصيلي 1401-1400،وقتي مشاهده كردم كه يكي از دانش‌آموزان مدرسه عفت توزلو منطقه بزينه رود،در فعاليت‌هاي داوطلبانه شركت نمي‌كند،در پاسخ‌هاي شفاهي به درس مشكل دارد و كمترسعي مي‌كند در فعاليت‌هاي كلاسي و فعاليت‌هاي گروهي شركت نمايد.بعد از بررسي و تجزيه و تحليل اطلاعات،با راهكارهايي همچون تشويق به حفظ شعر،دادن مسئوليت به وي،انجام بازي با او و درنظر گرفتن توانايي‌هايش،اعتماد به نفس دانش‌آموز را تقويت كرده و اين مشكل را حل نمودم.