اثربخشي آموزش برنامه مهارت هاي اجتماعي بر بهزيستي روانشناختي و اهمال كاري تحصيلي دانش آموزان دختر معتاد به اينترنت در مدارس متوسطه اول

هدف از انجام پژوهش حاضر، تعيين اثربخشي آموزش برنامه مهارت هاي اجتماعي بر بهزيستي روان شناختي و اهمال كاري تحصيلي دانش‌آموز دختر معتاد به اينترنت در مدارس متوسطه اول شهرستان جهرم انجام بود. اين مطالعه به روش نيمه آزمايشي همراه با مراحل پيش آزمون، پس آزمون و پيگيري انجام گرفت. جامعه آماري تحقيق را دانش آموزان دختر دوره متوسطه اول شهر جهرم تشكيل داد، كه با استفاده از روش نمونه گيري تصادفي از بين آنها، 30 نفر به صورت تصادفي در دو گروه آزمايش (15نفر) و گواه (15نفر) قرار گرفتند. به منظور گردآوري اطلاعات از پرسشنامه اهمال كاري، بهزيستي روانشناختي و پرسشنامه اعتياد به اينترنت استفاده شد. آموزش مهارت هاي اجتماعي، طي هشت جلسه به صورت گروهي و به مدت دو ماه براي گروه آزمايش برگزار شد. در اين مدت، گروه گواه هيچ مداخله اي را دريافت نكرد. داده ها با استفاده از روش تحليل كواريانس چندمتغيره مورد تجزيه و تحليل قرار گرفت. يافته ها نشان داد، آموزش مهارت هاي اجتماعي باعث بهبود بهزيستي روانشناختي و كاهش اهمالكاري تحصيلي در دانش آموزان شده است و اين اثر بعد از 6 هفته همچنان پايدار مي باشد. نتيجه گيري: بر اساس نتايج مطالعه حاضر، آموزش برنامه مهارت هاي اجتماعي بر افزايش بهزيستي روانشناختي و كاهش اهمال كاري تحصيلي دانش آموزان دانش آموزان دختر معتاد به اينترنت در مدارس متوسطه اول تأثير دارد و اين اثر بعد از 6 هفته همچنان پايدار مي باشد.