بررسي تاثير روش آبياري موضعي سطحي و زيرسطحي بر بهره­وري مصرف آب در ذرت شيرين

ميزان بارندگي در كشور ايران بسيار كم­تر و ميزان تبخير آب بسيار بيش­تر از ميانگين جهاني است. امروزه، علاوه بر تاكيد روي كشاورزي پايدار، حفاظت از منابع آب و خاك و رعايت مسائل زيست محيطي، بهره­وري بيش­تر از آب مصرفي نيز مطرح مي­باشد. به­منظور ارزيابي اثر كاربرد آبياري موضعي سطحي و زيرسطحي با مديريت آبياري بر اساس داده­هاي بهنگام هواشناسي در مقابل آبياري سنتي با مديريت آبياري زارع در بهره­وري مصرف آب ذرت شيرين، اين پژوهش در قالب طرح كاملا تصادفي در سال زراعي 96-1395 و در سه تكرار با استفاده از 9 عدد لايسيمتر زهكش­دار در مزرعه پژوهشي دانشگاه علوم كشاورزي و منابع طبيعي ساري اجرا شد. نتايج حاكي از تاثيرگذاري روش­ها و مديريت آبياري بر ذرت شيرين رقم (KSC403) است. در بين تيمارها، تيمار آبياري زيرسطحي (Sub-Surface Irrigation) با مديريت آبياري بر اساس داده­هاي بهنگام هواشناسي (SSI) با مصرف 1439 مترمكعب در هكتار آب مصرفي كم­ترين ميزان را در مصرف آب آبياري در بين تيمارها داشت. اين تيمار با بهره­وري بيولوژيكي 31/19 كيلوگرم در مترمكعب، بهره­وري بلال سبز 65/29 كيلوگرم در مترمكعب، بهره­وري بلال خشك 66/6 كيلوگرم در مترمكعب، بهره­وري زيست توده 47/71 كيلوگرم در مترمكعب، بهره­وري علوفه تر 43/40 كيلوگرم در مترمكعب و بهره­وري علوفه خشك 33/12 كيلوگرم در مترمكعب داراي بيش­ترين بهره­وري آب آبياري بوده و تيمار مناسب شناخته شد