تاثير شش هفته تمرين هوازي به همراه مصرف مكملQ10 بر بيان ژن TRF1وTRF2 بافت قلب رت هاي نر سالمند نژاد ويستار

هدف پژوهش: پيري، فرآيند زوال درگذر زمان است. از طرفي شيوع بيماري هاي قلبي با افزايش طول عمر گسترش يافته است.ژن‌هاي مهمي كه در فرآيند پيري نقش دارند، مربوط به فعاليت آنزيم تلومراز است كه نقش مهمي در سلامت قلب ايفا مي‌كند. ازطرفي تمرينات ورزشي و منظم يك محرك قوي براي سيستم تلومري محسوب مي شوند.همچنين كوآنزيم Q10 يك شبه ويتامين محلول در چربي است، كه باعث بهبود عملكرد قلبي عروقي مي‌شود.هدف كلي از انجام پژوهش حاضر، بررسي تاثير شش هفته تمرين هوازي به همراه مصرف مكملQ10 بر بيان ژن TRF1 و TRF2 بافت قلب رت هاي نر سالمند نژاد ويستار بود. روش و روند پژوهش: نمونه هاي پژوهش تعداد 17سر رت با ميانگين سني 92 هفته و ميانگين وزني 422 گرم بودند، در ابتداي مطالعه حيوانات به مدت دو هفته به ترتيب در شرايط آشنا سازي با محيط و آشنا سازي با تمرين و تردميل قرار گرفتند. در هفته دوم به منظور كاهش استرس و آشنايي با دويدن روي تردميل به مدت يك هفته آزمودني ها روي تردميل خاموش قرار گرفتند. همچنين حيوانات در 5 گروه شامل 3 گروه سه تايي و دو گروه چهارتايي در قفس هاي مخصوص در دماي اتاق(20 تا 24درجه سانتي گراد ) و رطوبت(40 تا 60 درصد) و طبق چرخه 12 ساعت خواب وبيداري(12ساعت روشنايي و 12 ساعت تاريكي) و در فاز تاريكي و با دسترسي آزاد به آب و غذا ( غذاي آزمودني هاي اين تحقيق از موسسه رويان تهيه شد كه بصورت آزاد در اختيار آزمودني ها قرار گرفت) نگهداري شدند، و سپس به صورت تصادفي به 5 گروه، گروه تمرين هوازي(n=4)، گروه تمرين هوازي-مكمل(n=4)، گروه شم مكمل (n=3) ، گروه شم تمرين (n=3) و گروه كنترل (n=3) تقسيم شدند. سپس پروتكل تمرين هوازي، به مدت شش هفته و پنج جلسه در هفته اجرا گرديد. مكمل Q10 (تركيب با روغن كنجد) به صورت گاواژ به گروه تمرين هوازي-مكمل داده شد. سپس موش هاي هرگروه 48 ساعت پس از آخرين جلسه تمرين تشريح شدند و عضله قلب براي اندازه گيري ژن هاي TRF1 و TRF2 به روش Real time-PCRبرداشته شد. تجزيه و تحليل آماري داده ها با استفاده از تحليل واريانس يك طرفه و آزمون تعقيبي شفه انجام گرديد.(05/0P≤). يافته‌ها: براساس نتايج بدست آمده از آزمون تحيليل واريانس يك طرفه و آزمون تعقيبي شفه، پس از شش هفته تمرين هوازي به همراه مصرف مكملQ10 بر بيان ژن TRF1 ، بين تمامي گروه ها تفاوت معناداري وجود داشت زيرا تمام متغير هاي مستقل ميزان معناداريشان كمتر از 05/0 بود. بجز گروه شم تمرين و گروه شم مكمل و گروه كنترل كه بين آنها تفاوت معناداري وجود نداشت و اين امر نشان داد كه هم تمرين هوازي و هم تمرين هوازي به همراه مكملQ10 تاثير زيادي روي متغير TRF1 داشتند و باعث افزايش بيان اين ژن شدند. همچنين باتوجه به نتايج آزمون تحليل واريانس يك طرفه و آزمون تعقيبي شفه براي ژن TRF2، اين موضوع مشخص گرديد كه بين تمامي گروه تفاوت معناداري وجود داشت زيرا تمام متغير هاي مستقل ميزان معناداريشان كمتر از 05/0 بود. بجز گروه شم تمرين و شم مكمل و گروه كنترل كه بين آنها تفاوت معناداري وجود نداشت و اين امر نشان داد كه هم تمرين هوازي و هم تمرين هوازي به همراه مكملQ10 تاثير زيادي روي متغير TRF2 داشتند و باعث افزايش بيان اين ژن شدند.با توجه به گفته هاي قبل، به طور خلاصه يافته هاي اين تحقيق را بدين صورت مي توان بيان كرد كه، در اثر تمرين هوازي و تمرين هوازي به همراه مكمل Q10 ، بيان ژن هاي TRF1 و TRF2 افزايش معناداري داشت. همچنين ميزان Vpeak به عنوان متغير تثبيت كننده در بعد از تمرين در گروه هاي تمرين هوازي و گروه تمرين هوازي به همراه مكمل Q10 افزايش يافته و با توجه به نتايج آزمون تي همبسته اين اختلاف معني دار بود. در نتيجه اين موضوع نشان دهنده ي تاثير تمرين هوازي و تمرين هوازي به همراه مصرف مكمل Q10 بر بيان ژن هاي مورد نظر در بافت قلب است. نتايج: به طور كلي، نتايج پژوهش حاضر نشان داد كه شش هفته تمرين هوازي به همراه مصرف مكمل Q10 بر بيان ژن هاي TFR1 و TRF2 بافت قلب موش هاي نر سالمند نژاد ويستار تاثير معناداري دارد و باعث افزايش بيان اين ژن ها مي شود. همچنين بايد اين موضوع را نيز در نظر گرفت، كه ميزان Vpeak در بعد از تمرين افزايش يافته و اين اختلاف معني دار است. بنابراين احتمالا با احتياط مي توان گفت موارد مشاهده شده در آزمايش و نتايج مربوط به داده هاي استخراج شده در بافت قلب موش هاي نر سالمند نژاد ويستار مي تواند در انسان نيز مصداق داشته باشد.