تاثير يك جلسه تمرينات تعادلي منتخب بر تعادل ايستا و پوياي زنان سالمند

سالمندي فرايندي است كه بخشي از سير طبيعي زندگي انسان را تشكيل مي دهد و از نظر فرايندهاي رشدي و كاركردي به افراد بالاي ۶۰ سال گفته مي شود. در دوره سالمندي، بيشتر ساختارها و كاركردهاي فيزيولوژيكي بدن مانند دستگاه هاي عصبي مركزي و محيطي به صورت تدريجي دچار زوال و تغيير فرسايشي مي شوند و عملكرد آن ها را مورد تاثير قرار مي دهد. با توجه به افزايش سريع سالمندان، مسأله بهداشت و سلامت و تأمين آسايش و رفاه آنان در جامعه هر روز ابعاد تازه و گسترده‌تري پيدا مي‌كند. يكي از مهم ترين جنبه هاي عملكردي و آسايش و رفاه در انسان توانايي انجام زندگي مستقل است. تمام حركات بدني از ساده تا پيچيده شامل يك تعامل پيچيده بين سيستم عصب مركزي و عضلات است. يكي از عوامل آمادگي حركتي كه تقريبا در تمام فعاليت هاي حركتي و حتي در انجام كارهاي روزمره بسيار مهم مي باشد، تعادل است. تعادل يك مكانيزم مركب و پيچيده است كه هماهنگي سه سيستم تعادلي، شامل سيستم بينايي، سيستم دهليزي و سيستم حسي-پيكري در آن نقش به سزايي دارد. شماري از تحقيقات نشان دهنده آن است كه از دست دادن تعادل و زمين خوردن، ششمين عامل مرگ‌ومير در سالمندان بوده است كه به طور معمول با برخي بيماري‌ها و ناتواني‌ها همراه مي شود. تعادل پويا و ايستاي بالا، باعث كاهش افتادن سالمند، طول عمر، افزايش كيفيت زندگي، پيشگيري و تاخير در افتادن در سالمندان مي شود. طبق پژوهش هاي گذشته فعاليت بدني باعث افزايش تعادل و به نوعي افزايش كيفيت زندگي سالمندان از نظر روحي و رواني و همچنين كاهش خطرات افتادن و هزينه هاي سرسام آور و مرگ زودرس آن ها مي شود. در ميان فعاليت بدني، اخيرا تمرينات تعادلي به منظور توجه به فاكتورها و مكانيزم هاي اساسي در تعادل به ميزام زيادي مورد توجه قرار گرفته است. در چند سال اخير پژوهش هاي زيادي پيرو تمرينات تعادلي براي افزايش تعادل ايستاو پوياي سالمند انجام شده اما با توجه به شرايط سخت دسترسي تمرين دوره اي براي سالمند، مشكلات رفت و آمد و همچنين عدم همكاري اكثر سالمندان براي ورزش هاي دوره اي و طولاني مدت متقاعد كردن آنها سخت و گاهي غيرممكن است. بنابراين هدف حاضر، پژوهش بررسي تاثير يك جلسه تمرينات تعادلي بر تعادل ايستا و پوياي زنان سالمند بود