نقش همه گيري COVID-19 بر كم تحركي خانواده ها

هدف پژوهش: با شيوع ويروس COVID-19 و تغيير سبك زندگي افراد شاهد آسيب هاي روانشناختي و جسمي اعضا خانواده و بخصوص در كودكان و نوجوانان به دليل تعطيلي مدارس و حضور طولاني مدت آنها در خانه، هستيم. اين بررسي علاوه بر اينكه به آسيب هاي روانشناختي خانواده ها اشاره دارد، بر سلامت جسمي آنها و كم تحركي ناشي از قرنطينه خانگي، بيشتر تمركز كرده و به بيان عوارض كم تحركي و در انتها ارائه راهكار جهت بالا بردن فعاليت بدني در شرايط قرنطينه پرداختيم. روش و روند پژوهش: پژوهش حاضر از نوع مطالعه موردي مي باشد. كه بر پايه اطلاعات جمع آوري شده از پايگاه هاي اينترنتي مانند Google scholar, Pub Med, ISI و... ، با استفاده از كليد واژه هاي: COVID-19، Children ، Teenagers ، Sedentary بدست آمده است. يافته ها: كويد-19 و به دنبال آن تعطيلي مدارس و قرنطينه طولاني مدت دانش آموزان، باعث بروز مشكلات روان شناختي از جمله اضطراب، افسردگي، بي حوصلگي و جسماني از قبيل كم تحركي، چاقي ، افزايش احتمال ابتلا به بيماري هاي مزمن و... در آنها شده است. نتايج: مدت زمان قرنطينه خانگي تأثير مستقيمي بر عدم فعاليت خانواده ها و افزايش كم تحركي آن ها گذاشته است. از طرفي فعاليت بدني و ورزش كردن مي تواند سطح استرس و اضطراب ناشي از قرنطينه را كاهش داده و بر وضعيت جسماني آن ها نيز تأثير مثبتي داشته باشد. در نتيجه با افزايش فعاليت بدني دانش آموزان از طرق مختلف آموزشي و پرورشي و تربيتي، مي توان پيامدهاي كوويد-19 و تبعات آن را بر كودكان و نوجوانان به حداقل رساند.