بررسي رابطه معيارهاي مديريت مشاركتي شهري و درآمد پايدار در شهرداري منطقه 10 تبريز با استفاده از روش تحليل شبكه‌اي ANP

با توجه به تغيير ماهيت شهرداري‌هاي از يك ارگان دولتي به يك سازمان عمومي وابسته به دولت، استقرار شوراهاي اسلامي شهر و استقلال درآمدي آنها در دو دهه اخير و همچنين مسائل و مشكلات داخلي و جهاني در حوزه‌هاي اقتصادي و در نتيجه كاهش درآمدهاي عمومي، تأمين مالي شهرداري‌هاي به يك مسئله مهم تبديل شده است. فقدان نگرش جامع به منابع درآمدي شهرداري‌ها در قالب نظام كلان اقتصادي كشور، تغييرات و مداخلات موردي، اجرا سياست خوداتكايي و خودكفائي شهرداري‌ها، بخش درآمدي شهرداري‌ها را در وضعيت ناپايداري قرار داده است، به نحوي كه ادامه اين وضعيت آثار و تبعات نامطلوب و هزينه‌هاي اجتماعي، فرهنگي و زيرساختي را براي شهر و مديريت شهري به دنبال خواهد داشت. دسترسي به منابع درآمدي مطلوب و پايدار موجب مي‌گردد كه مجموعه مديريت شهري نقش فعال‌تري در محيط شهري ايفا كرده و پاسخگويي مناسبي به نيازهاي شهروندان داشته باشد. بنابراين طراحي يك الگوريتم پايدار مبتني بر يك ديدگاه استراتژيك با محوريت مشاركت عمومي براي تأمين هزينه‌هاي جاري و عمراني شهر مي‌تواند بسترساز سرمايه‌گذاري در نظام زيرساخت توسعه شهر گردد. در اين تحقيق سعي شده است تا رابطه وجود ديدگاه راهبردي و مشاركت‌جويانه مديريت شهري و درآمد پايدار در شهرداري تبريز مورد بررسي قرار گيرد. اين تحقيق به روش توصيفي پيمايشي و با مطالعات كتابخانه‌اي و پرسش‌نامه انجام شده و داده‌هاي به دست آمده با استفاده از نرم افزارهاي Spss و Super Decisions مورد تجزيه و تحليل قرار گرفته‌اند. نوع تحقيق در اين پژوهش كاربردي و روش بررسي آن توصيفي تحليلي است. گردآوري اطلاعات هم به صورت كتابخانه‌اي و هم ميداني و مصاحبه با رئيس گروه مطالعات درآمد شهرداري تبريز صورت گرفته است. نتايج به دست آمده نشان مي‌دهد كه زمينه مسكن شهري با وزن 0.28510رتبه اول را به عنوان با پتانسيل‌ترين بخش براي سرمايه‌گذاري در منطقه10 كلان‌شهر تبريز كسب كرده است و همچنين معيار عدالت شهري با وزن 0.153295 رتبه نخست و معيار حاشيه نشيني با وزن 0.151863 رتبه دوم در ميان معيارها را به دست آوردند كه نشانگر آ «است كه توجه به اين موارد مي‌تواند مشوق سرمايه‌گذاري كلان، متوسط و خرد عمومي در بخش‌هاي درآمدزاي منطقه10 شهرداري كلان‌شهر تبريز باشد.