بررسي تطبيقي ساختار و سازمايه‌ها در داستان‌هاي كوتاه زني كه مردش را گم كرد! از صادق هدايت‌ و عيناك قدري از غاده السمان

ادبيات تطبيقي شاخه‌اي از نقد ادبي است كه به بررسي روابط فرهنگي و ادبي ميان ملت‌ها مي‌پردازد. ازاين‌رو، شباهت‌هاي محتوايي و ساختاري ميان آثار نويسندگان برخاسته از فرهنگ‌هاي گوناگون شاخه‌اي از پژوهش‌هاي ادبيات تطبيقي است، كه همواره مورد توجه پژوهشگران بوده‌است. از جمله نويسندگان مشهوري كه در آثار خود به موضوعات مهم عصر خود و به ويژه مشكلات گريبان‌گير زنان پرداخته‌اند صادق هدايت در داستان زني كه مردش را گم كرد و غاده السمان در داستان عيناك قدري هستند. در اين پژوهش با توجه به تشابهات بسيار در اين دو داستان، هم از نظر ساختار، هم از لحاظ مضمون و محتوا نويسندگان را برآن داشت تا با استفاده از ابزارهاي تطبيق و مقايسه به تحليل تطبيقي محتوا و ساختار دو اثر پرداخته شود. نويسندگان اين دو اثر با نگاه انتقادي به جامعۀ عصر خويش نگريسته‌اند؛ ازاين‌رو، بررسي اين دو داستان خصوصا درونمايۀ آنها مي‌تواند خوانندگان را در شناخت جامعه و محيط عصر اجتماعي نويسندگان ياري دهد.