بررسي و مقايسه سيماي زن در معلقات سبع و شاهنامه فردوسي

ادبيات تطبيقي نوعي پژوهش بين رشته‌اي است كه به مطالعه رابطه ادبيات ملت‌هاي مختلف با هم و بررسي رابطه ادبيات با هنرها و علوم انساني مي‌پردازد و به بررسي و تجزيه و تحليل ارتباط‌ها و شباهت‌ها و تفاوت‌ها بين دو يا چند اثر مي‌پردازد. نوشتار حاضر بر آن است تا به بررسي تطبيقي ميان معلقات سبع و شاهنامه بپردازد. مي توان گفت معلقات، نام «هفت قصيده» از معتبرترين اشعار شاعران عصر جاهلي است كه در حقيقت معرف انديشه و منش مردم عرب و شناسنامه تاريخي آن دوره است؛ هر يك از شاعران معلقات، تصويري از رفتار مردم عصر خود در دوره ما قبل از اسلام را نشان داده اند و ديدگاهشان را نسبت به زن ترسيم كرده‌اند. «شاهنامه» نيز حماسه اي است منظوم، سروده حكيم ابوالقاسم فردوسي دربرگيرنده نزديك به شصت هزار بيت و يكي از برجسته‌ترين سروده‌هاي حماسي‌ ايران و جهان است. بحث درباره جايگاه زن در ميان اقوام مختلف، پيوسته نظر پژوهشگران را به خود جلب كرده است؛ از اين رو در اين پژوهش بر آنيم كه سيماي زن در معلقات سبع را با شاهنامه فردوسي مقايسه كنيم؛ در اين راستا با تكيه بر روش توصيفي- تحليلي پيش رفته ايم و احوال اجتماعي و فرهنگي زن در آن دوره را از ميان اين دو اثر استخراج و نگاه شاعران به زن را بررسي و تحليل كرده ايم، توصيف زن در معلقات جز در مواردي اندك بر پيكر وي متمركز است، اين در حالي است كه زن در شاهنامه محدود به جنس نيست بلكه داراي نقش هاي ديگر بوده است.