بررسي شبهه اقتباس قرآن از اشعار اميه ابن ابي الصلت با رويكرد ادبي و بلاغي

قرآن كريم آخرين پيام آسماني و برنامه جاويدان زندگي بشريت خاستگاه الهي دارد، و از نظر علمي، فصاحت و بلاغت و اخبار به غيب معجزه است، اما بنابر اقتضا و مكانيزم درك و دريافت مخاطبانش و طبق سنت الهي، به زبان بشري نازل شده است. از اين روي در هنگام تدوين يا وحي از مفاهيم و واژگان متعارف مخاطبان خود استفاده كرده است؛ كه به نظر مي‌رسد اين امر جهت تفهيم مطالب ژرف و عميق الهي مؤثرتر و مثمرثمر بود. شبهه اقتباس قرآن از اشعار اميه ابن ابي الصلت شبهه اي است كه در دوره اخير از سوي برخي مستشرقان از جمله كلمان هوار مطرح شده است. در تحقيق حاضر تلاش شده است با رويكرد ادبي و بلاغي به بررسي اشعار اميه ابن ابي الصلت و شبهه اقتباس قرآن از آن پرداخته شود. تفاوت در نوع فصاحت و بلاغت و ويژگي هاي متني منحصر به فرد قرآن، اشعار اميه ابن ابي الصلت – كه ريشه در كتاب هاي آسماني پيشين دارد- را از قرآن متمايز مي‌كند و اساساً وجه شبهه اي در اقتباس قرآن از اشعار اميّه باقي نمي گذارد.