بررسي معنا شناختي واژه لطيف در قرآن

معناشناسي يكي از شاخه هاي زبانشناسي نوين است كه تاريخچه طولاني دارد و ريشۀ برخي مباحث وانديشه هاي آن به گذشته هاي دور بازمي گردد. معناشناسي، به مثابه يك نظريه كه به بررسي معنا در ساختاركلام مي پردازد، از اواسط قرن نوزدهم پا به عرصۀ زبان شناسي نوين گذاشت. ماكس مولر و ميشل بريال نخسـتين بنيانگذاران آن بودند. «چندمعنايي»يكي از شاخه هاي دانش معناشناسي است. اين شاخه وجوه متعدد معنايي را، با توجه به روابط همنشيني واژگان در سطح جمله و بستر كلام، مورد بررسي قرار مي دهد يكي ازمهم ترين محورهاي پژوهش قرآني، كشف و تبيين دقيق معاني آيات و گزاره هاي متشابه است. بي ترديد فهم و دريافت معاني قرآن، بدون شناخت و درك معاني واژگان، ممكن نيست. با توجه به چنين ضرورتي،اين پژوهش، با استفاده از روش تحليلي توصيفي و استخراج شواهد براساس نظريۀ معناشناسـي و شـاخۀچندمعنايي، به توصيف و تحليل معنايي واژۀ«لطيف» در قرآن كريم و استخراج وجوه معنايي آن پرداخته است.واژۀ لطيف 7 مرتبه در قرآن كريم به كار رفته است؛ يك بار هم با ساختارفعل تاكيدي به صورت وَليَتَلَطَّف آمده است اين پژوهش بااستناد به تفاسير قرآني موجود، به اين نتيجه رسيده است كه ايـن واژه در بافـت موضـوعي سوره ها و آيات شريفه، ازطريق روابط همنشيني با واحدهاي ديگر در بستر كلام، سـاختاري چنـدمعنايي يافته است و مؤلفه هايي ازقبيل «رفق ومدارا»، «درك نشدن با حواس»، «احسان ونيكي»، «نفوذ در موجودات»، «دقتِ عمل وحساسيت»، «حسنِ تدبير»و«باريك بيني وريزه كاري»را دربر مي گيرد.