سبك شناسي قصائد علويّات سعيد عُسيلي

سبك شناسي به عنوان يك علم نوين از اواسط قرن بيستم مطرح شد. هدف از اين علم، كشف روابط ميان ساختار زباني و ادبي متن با سطح فكري و معنايي مورد نظر نويسنده يا شاعر است. اين مقاله با استفاده از روش توصيفي - تحليلي، به بررسي سبك-شناسي هفت قصيده از مجموعه قصيده هاي سعيد عُسيلي در وصف امام علي (ع) اختصاص يافته است. در لايه آوايي، موسيقي بيروني به بحر شعر، حرف رويّ و قافيه و در موسيقي دروني به تكرار مستقيم و اشتقاقي، باهم آيي و تضاد پرداخته شده است. از نظر نحوي نيز انواع جملات از نظر اسميه و فعليه بودن، زمان افعال و معلوم و مجهول بودن آنها مورد توجه قرار گرفته است. در سطح ادبي هم، به تحليل تشبيه، استعاره و كنايه هاي موجود در اشعار پرداخته شده است. از جمله نتايج اين پژوهش مي توان به هدف اصلي شاعر از سرودن اين اشعار، بيان ويژگي هاي امام علي (ع) و اثبات شايستگي-هاي ايشان براي جانشيني رسول خدا (ص) اشاره كرد. شاعر نقش آن حضرت را از ابتداي بعثت پيامبر(ص) تا زمان شهادت در قالب حماسه به نظم در آورده و پيش از نگارش اين اثر ادبي و هنري، به هدف تاريخي و ديني اين اشعار توجه داشته است.