ارزيابي پيشران هاي تعامل صنعت و دانشگاه در جهت توسعه اقتصاد دانش بنيان

Evaluation of the drivers of interaction between industry and university towards the development of knowledge-based economy

شكل گيري همكاري دانشگاه و صنعت از موضوعات كليدي جهت تبادل دانش و تحقق اقتصاد دانايي محور است. تحقق اقتصاد دانش بنيان به عنوان آخرين الگوي توسعه، هدف همه كشورهاي در حال توسعه از جمله ايران است. از آنجا كه دانش مهم ترين عامل توليد در اين نوع اقتصاد است، فرآيند توليد و كاربردي كردن دانش منجر به تحقق اقتصاد دانش بنيان مي شود. اين فرآيند در قالب سيستم هاي نوآوري ميسر مي گردد. عوامل متعددي در بهبود ارتباط پايدار دانشگاه و صنعت در جهت اقتصاد دانش بنيان تأثير دارند كه شناسايي و اولويت بندي اين عوامل كمك بسزايي در جهت ايجاد اقتصاد دانش بنيان خواهد نمود. به اين منظور، براي شناسايي اين عوامل از روش كيو و براي ارزيابي عوامل از روش تصميم گيري بهترين-بدترين استفاده شده است. ابتدا با مطالعه منابع موجود و مصاحبه، 73 گزاره در قالب 7 گروه پيشران ساختاري، سياست گذاري، تكنولوژي، فرهنگي و اجتماعي، مالي، آموزشي، مديريتي و بين المللي شناسايي شدند. براي جمع آوري داده هاي مورد نياز، ازتعداد 15 خبره آگاه در اين حوزه استفاده شد. نتايج نشان داد كه پيشران سياست گذاري با وزن 363/0 مهم ترين پيشران شناسايي شد. پيشران هاي ساختاري با وزن 325/0، فرهنگي و اجتماعي با وزن 169/0، آموزشي با وزن 081/0، مديريتي با وزن 058/0 و مالي با وزن 003/0 به ترتيب در رده هاي اهميت پايين تر قرار گرفتند.

The formation of cooperation between university and industry is one of the key issues for exchanging knowledge and understanding a knowledge-based economy. The realization of knowledge-based economy as the latest model of development is the goal of all developing countries, including Iran. Since knowledge is the most important production factor in this type of economy, the process of producing and applying knowledge leads to the realization of a knowledge-based economy. Several factors have an effect on improving the sustainable relationship between the university and the industry in the direction of the knowledge-based economy, and identifying and prioritizing these factors will greatly help in creating a knowledge-based economy. For this purpose, the Q method was used to identify these factors and the best-worst decision-making method was used to evaluate the factors. First, by studying the available sources and interviews, 73 drivers were identified in the form of 7 groups of structural, political, technological, cultural and social, financial, educational, managerial and international drivers. 15 knowledgeable experts in this field were used to collect the required data. The results showed that the policy driver with a weight of 0.363 was identified as the most important driver. Structural drivers with a weight of 0.325, cultural and social with a weight of 0.169, educational with a weight of 0.081, management with a weight of 0.058 and financial with a weight of 0.003 are placed in the lower importance categories, respectively.