تحليل كاربست صور خيال در شعر أمل دنقل و سياوش كسرايي با تأكيد بر دوگانة يأس و اميد

ناقدان، خيال را گوهر ادب و جانماية شعر مي دانند. واكاوي اين عنصر باارزش و زيبايي آفرين، از لايه هاي پنهان متن پرده بر مي دارد و مخاطب را با دنياي خالق اثر پيوند مي زند. أمل دنقل شاعر مصري و سياوش كسرايي شاعراني هستند كه روزگاري پر فراز و فرود را زيستند. حوادث تلخ سياسي و اجتماعي كه قرين روزهاي عمرشان گشت بر سروده هايشان سايه انداخت. اين پژوهش با روش توصيفي – تحليلي مضمون يأس و اميد را در شعر اين دو شاعر بررسي و مقايسه نموده است و درصدد پاسخگويي به اين پرسش است كه اين درون مايه چگونه از طريق صور خيال در شعرشان منعكس شده است. نتايج به دست آمده از اين پژوهش گوياي آن است كه شعر دو شاعر با وجود شباهت هاي فراوان در درون مايه هايي چون اعتراض به وضع موجود و دعوت به مبارزه، بسيار با هم متفاوت است. در شعركسرايي همواره جلوه هايي از روشنايي و بالندگي ديده مي شود. كاربست صورخيال در شعر او به منزلة دميدن روح زندگي و اميد در هموطنانش است. شعر امل دنقل كه سرشار از هنر شعري است، به شكلي عميق متأثر از شكست هاي پي در پي جهان عرب و در گرداب يأسي سهمگين غوطه ور است؛ به گونه اي كه كاربرد صور خيال در سروده هاي او تيره است.