آسيب شناسي رويكرد فن سالارانه در سياستگذاري هويت زيارتي- گردشگري شهر مشهد

اين پژوهش به دنبال آن است تا با بهره گيري از ديدگاه صاحب نظران باتجربه، مديران، كارشناسان حوزه اجتماعي، شهرسازي و فرهنگي به اين موضوع بپردازد كه سياست هاي فن سالارانه يا تكنوكراسي با تاكيد بر سياست گذاري فرهنگي شهر را آسيب شناسي كند تا بتواند از اين طريق نقاط ضعف، قوت و راهكارهاي موثر بر سياست گذاري فرهنگي را شناسايي نمايد. به منظور دستيابي به اهداف پژوهش از رويكرد كيفي استفاده شده است. روش جمع آوري داده ها مصاحبه عميق به شكل نيمه ساختار يافته و ابزار جمع آوري داده ها، چك ليست ها، مصاحبه نامه ها و برگه ثبت مصاحبه ها است.جامعه آماري شامل صاحب نظران حوزه شهري، فرهنگي و اجتماعي شهر مشهد مي باشد. به منظور گردآوري داده ها، مشاركت كنندگاني از صاحب نظران، به تعداد 11 نفر بعد از اشباع نظري انجام گرفت. براي تحليل اطلاعات از روش تحليل مضمون استفاده شده است. در طول اين پژوهش با توجه به مصاحبه هايي كه از كارشناسان فرهنگي، اجتماعي و شهري صورت گرفت، در سه بخش نقاط ضعف، قوت و راهكارها، داده ها استخراج شد. نتايج تحليل مضمون در خصوص آسيب ها و چالش هاي رويكرد فن سالارانه در سياستگذاري فرهنگي شهر مشهد حاكي از آن بود كه در مجموع مي توان اين عوامل را به پنج دسته كدهاي فراگير(فرهنگي، مديريتي، اجتماعي، اقتصادي و سياسي) تقسيم بندي كرد. در بحث نقاط قوت، به سه دسته كد هاي فراگير(تخصص گرايي، بهره وري و سرمايه اجتماعي) تقسيم شدند و مهم ترين راهكارهاي موثر بر سياست گذاري فرهنگي شهر مشهد در چهار مضمون اصلي (فرهنگي، اجتماعي، مديريتي و تخصصي) استخراج شدند.