بررسي مؤلفه هاي زبان زنانه در اشعار پروين اعتصامي با تكيه بر نظريه «رابين تالمن ليكاف»

زبان زنانه به دنبال جنبش فمنيسم براي دستيابي زنان به حقوق اجتماعي برابر با مردان، در نقد ادبي معاصر مورد توجه قرار گرفت. در اين ميان شاعران و نويسندگان زن با بازنمايي تجربه هاي زنانه با زباني متفاوت از آنچه مردان از آن استفاده مي كنند، در صدد هويت بخشي به ادبيات زنانه شدند. هدف از نگارش اين سطور بررسي مؤلفه هاي زبان زنانه بر اساس نظرية رابين تالمن ليكاف در شعر پروين اعتصامي است تا هويت شعري وي به عنوان زني كه در جامعة مردسالار باليده و شعر سروده است، آشكار شود؛ نيز تفاوت بنيادين زبان اشعار او با ادبيات كليشه اي كه زنان چندان نقشي در آن ندارند، نشان داده شود. نتايج به دست آمده نشان داد پروين اعتصامي شاعري است كه هر چند بوطيقاي شعرش با سروده هاي مردان تفاوتي ندارد ولي تأمل عميق در اشعار او در پژوهش حاضر كه با روش توصيفي-تحليلي صورت گرفته است گوياي اين است كه زبان وي در لايه هاي صرفي، نحوي، معنايي، عاطفي و انديشگاني داراي ويژگي هاي زنانه است كه وجه تمايز شعر او در رقابت ادبي با مردان هم عصر خود به حساب مي آيد