تصوير زن در آثار نظامي

زن در ادبيات كهن همواره مورد توجه شاعران و نويسندگان بوده است؛ هرچند در جوامع مردسالار گذشته، اين توجه چندان مثبت نبوده است. نظامي با اين كه در جامعه اي مردسالار مي زيست، بيشترين عنايت را نسبت به زنان دارد. برخي زنان در منظومه هاي نظامي آن چنان والا مقام و محترمند كه آدمي را به شك مي اندازندكه آيا اين شاعر در همان جامعه ي زن ستيز زندگي مي كرده است يا نه؟ طيف گسترده اي از زنان در آثار نظامي ايفاي نقش مي كنند؛ از زنان فرمانروا گرفته تا زنان عادي. زنان در منظومه هاي وي به عنوان معشوق مطرح شده اند و به تبع معشوق واقع شدن مورد مهر و محبت شاعر قرار گرفته اند. حتي كنيزان نيز در اغلب موارد مورد ستايش قرار گرفته اند. زناني نيز در آثار وي ديده مي شوند كه حاكم و فرمانروا هستند. اين مقاله با هدف شناخت زن و نقش او در جامعه كهن ايراني نوشته شده است و همينطور به طرز نگاه نظامي و همعصران وي به زنان پرداخته شده و نقشهايي كه يك زن ممكن بود در آن عصر بر عهده داشته باشد. به طور كلي زنان آثار نظامي را مي توان به دو دسته تقسيم كرد: نخست زناني كه نقش هاي معمول ديگر آثار ادبي را ايفا مي كنند، چون مادر، عروس ، همسر، معشوقه و .... و ديگر زناني كه نقشي فراتر از ساير زنان دارند چون نقش فرمانروا، جادوگر، شاعر و .... . نظامي نظري مثبت و خوب نسبت به زنان دارد و هميشه عفاف را بر حجاب مقدم داشته است.