نگرش و اغراض ظهوري ترشيزي در كاربرد انواع تلميح

استفاده از علم بديع و بيان در سروده هاي شاعران، گاهي براي افاضۀ فضل است و گاه به جهت ارتباط بيشتر با مخاطب صورت مي پذيرد. در اين ميان هر شاعر بنابر مهارت خاص خود از يك صنعت ادبي بهره مي گيرد تا اثرگذاري بر مخاطبان را بهتر نشان دهد. ظهوري ترشيزي از جمله شاعراني است كه به كمك تلميح و اشاره به داستان هاي مختلف، اغراض خود را به صورت هنرمندانه اي براي مخاطبان بيان مي دارد كه در اين ميان، بهره گيري شاعر از داستان هاي پيامبران و اساطير ملي، از جايگاه ويژه اي برخوردار است. هر چند كه شاعر از داستان هاي عاشقانه و شخصيت هاي تاريخي نيز مدد گرفته اما بسامد بالاي به كارگيري تلميح در موارد فوق از نمود بيشتري برخوردار است، اين امر نشان مي دهد شاعر به خوبي آگاه بوده است كه اگر بخواهد مطلبي را براي مخاطب روشن سازد تا بتواند آنها را بهتر درك نمايند، اشاره به داستان هاي مذكور و شناخت كافي كه مخاطبان از آنها دارند، بهترين راه ممكن براي رسيدن به مقصود است. پس شاعر براي تاثيرگذاري بيشتر بر مخاطب، هر تلميح را با هدف خاصي به كار مي برد كه اين امر با تحليل و توصيف شواهد مثال از ديوان ظهوري ترشيزي به خوبي مورد واكاوي قرار گرفته است.