نهضت و ماهيت تصوف در ادبيات فارسي

تصوف مجموعه اي از تمام مكاتب معنوي و از موضوعات جالب ادبيات فارسي و يكي از آموزه هاي معنوي و فلسفي اسلام است. اين مكتب فكري خاصي است كه از قرن دوم پس از ميلادي رسميت يافته است. جهل به دنيا و عشق به خالق هدف نهايي تصوف است. در بسياري از شعرهاي فارسي و ادبيات عاشقانه تصوف وجود دارد. در سير تحول زمان، اختلاف انديشه و آگاهي در تصوف مشهود است. بيشتر شاعران و نويسندگان ادبيات فارسي حامل و انديشه صوفيانه هستند. تصوف از اصطلاحات توحيد، حقيقت، طريقت، شريعت، سالك، فنا، بقا وغيره استفاده مي كند. كتابشناسي شاعران صوفي فارسي شامل موضوعات بسيار ديگري از جمله اهميت اين اقوال و اصطلاحات است. آنان با آثار ادبي خود آموزه هاي صوفيانه بسياري را براي بشر به يادگار گذاشته اند. تصوف موضوع مهمي در تاريخ ادبيات فارسي است. در اين مقاله رابطه تصوف و اسلام، سهم شاعران و نويسندگان فارسي زبان در تصوف و تجلي شعر صوفيانه در ادبيات فارسي بررسي شده است.