بينامتنيت، ديگري و ديگربودگي در روايت پست مدرنيستي ويران مي‌آيي (با تأكيد بر شخصيت فردوس)

پژوهش حاضر با شيوۀ تحليلي توصيفي و از طريق ابزار كتابخانه اي به گردآوري اطلاعات مي پردازد و تلاش مي كند به اين پرسش اساسي پاسخ گويد كه: «چگونه مي توان جايگاه، شخصيت و صداي فردوس در رمان ويران مي آيي را از لحاظ پذيرش ديگري، بر اساس الگوي انسان شناختي باختين تبيين نمود؟». شاكلۀ نظريۀ باختين بر بينامتنيت، ديگري و ديگربودگي استوار است. الگوي باختين مؤيد وجود چندين صدا و ايده با جهان‌بيني هاي مختلف است كه در يك متن بصورت كاملاً مستقل، هم‌تراز و در هم‌زيستي با يكديگر وجود دارند. بررسي‌ها نشان مي دهد رمان ويران مي آيي داراي طيف وسيعي از صداهاي متباين است كه در خلال مكالمات شخصيت‌هاي رمان به گوش مي‌رسد. راوي/مؤلف در اين رمان هيچ كوششي براي القاء نظرات خويش به شخصيت‌ها و مخاطب ندارد. از اين منظر و در انطباق با نظريه انسان شناختي باختين، ويران مي آيي در چارچوب رمان‌هاي چندصدا قرار مي‌گيرد. يافته ها حاكي از آنست كه بر اساس نظريه باختين مفهوم كانوني ويران مي آيي تقابل مي باشد. اين تقابل بين اشخاص داستان، مفاهيم و مضامين آن و حتي در نظرگاه و زاويۀ ديد قابل شناسايي است. فردوس در ويران مي آيي در تقابل با ديگري دو چهرۀ متفاوت دارد كه به سبب تغيير روابط گفتمان حاكم و جهان بيني طبقاتي شكل گرفته در رمان، از يك ﺷﺨﺼﯿﺖ ﺳﺎده و اﺣﺴﺎﺳﺎﺗﯽ ﺑﻪ ﯾﮏ ﺷﺨﺼﯿﺖ ﭘﯿﭽﯿﺪه ﺗﺮ و ﮐﺴﯽ ﮐﻪ دﯾﮕﺮ ﻣﺘﺄﺛﺮ ازاﺣﺴﺎﺳﺎتش ﻧﯿﺴﺖ، ﺗﺒﺪﯾﻞ ﻣﯽ ﺷﻮد.