بررسي استعارۀ مفهومي مرگ و زندگي در اشعار محمد جواد محبت

كاربرد مفاهيم انتزاعي و استفاده از مباني آن، امري لازم جهت نشان دادن نگرش شاعر در امور روزمره است كه با كمك استعاره‌هاي مفهومي و طرح واره‌هاي عيني شدۀ برگرفته از تصورات ذهني صورت مي پذيرد. يكي از شاعراني كه عناصر ذهني را در قالب استعارۀ مفهومي بيان داشته، محمد جواد محبت است. وي براي نشان دادن امور ذهني از سازوكارهاي عيني با كمك زبان-شناسي شناختي بهره مي گيرد كه مي توان به مفاهيم «مرگ و زندگي» در اشعار وي اشاره كرد. در اشعار محمد جواد محبت، مرگ و زندگي با روش هاي گوناگوني عيني شده است تا مخاطب بتواند درك درستي از نگرش ذهني شاعر را دريابد. مرگ و زندگي از نگاه شاعر گاهي به صورت انسان تجلي مي يابند به گونه اي كه خصوصيات انساني به صورت كامل در اين امور ذهني نشان داده مي شوند، گاهي نيز موارد بيان شده به صورت عناصر موجود در طبيعت و يا اشياء خود را نشان مي دهند كه هر يك از آنها با ويژگي هاي خاصي، مخاطبان را تحت تاثير قرار مي دهد. مرگ و زندگي از نگاه محمد جواد محبت به صورت عناصر خوردني نيز بروز مي كند كه در پايان بايد گفت كاربست استعارۀ مفهومي مرگ در اشعار وي نسبت به مفهوم ذهني زندگي از بسامد كمتري برخوردار است. اين تحقيق با روش تحليل و توصيف شواهد مثال از مجموعه اشعار محمد جواد محبت صورت گرفته كه در آن ضمن شناسايي مفاهيم ذهني مرگ و زندگي، سازوكارهاي بنيادي آن را براي عيني سازي به كمك زبان شناسي شناختي به اثبات رسانيده ايم.