بازيابي مؤلفه هاي روان شناسي مثبت گرا در مينويِ خرد

ادبيات تعليمي و اندرزگويي در ايران قدمتي كهن دارد و ايرانيان پيش از ظهور دين مبين اسلام با مفاهيم اخلاقي و معنوي آشنايي عميق داشته اند. اين آموزه هاي معنوي در بعضي از متونِ بازماندۀ پهلوي هويداست. يكي از اين متون، دادستانِ مينويِ خرد است. مينوي خرد يكي از منابعِ نوشتاريِ دورۀ ميانه از زبان هاي ايراني و متعلق به دورۀ ساساني است. اين اثر را مي توان در ژانر ادب تعليمي به شمار آورد. مفاهيمِ ارائه شده در مينوي خرد با مولفه هاي نظريۀ روان شناسي مثبت گرا قابل تطبيق به نظر مي رسد. روانشناسيِ مثبت گرا شاخه اي نوپا از علم روان شناسي است كه موضوع اساسي آن را شادكامي و بهزيستيِ روان در سطح فردي و اجتماعي تشكيل مي دهد و بر تقويت فضيلت هاي شش گانه: خرد، شجاعت، انسانيت، عدالت، ميانه روي و تعالي و توانمندي‌هاي آن ها تكيه دارد. اين جستار برآن است به اين پرسش پاسخ دهد كه كدام يك از فضليت ها و توانمندي هاي مطرح شده در روان شناسي مثبت گرا در متن مينوي خرد قابل مشاهده است؟ جامعۀ مورد بررسي در اين پژوهش متن مينوي خرد است. روش اين تحقيق، توصيفي- تحليلي و گردآوري داده به شيوۀ كتابخانه اي بر مبناي خوانش متن و استخراج داده صورت گرفته است. يافته ها نشان مي دهد بيشتر مولفه هاي روان شناسي مثبت گرا در كتاب مينوي خرد ديده مي شود؛ فضيلت هاي: خرد، شجاعت، ميانه روي و تعالي و توانمندي هايشان نمود برجسته اي دارد كه نشان مي دهد مينوي خرد از نظر دربرگيري انديشه هاي روان شناسي مثبت، متني پربار و غني است.