گياهان بيگانه مهاجم ايران: رابطه مهاجم بودن با سال ثبت آنها در ايران

گياه مهاجم گونه بيگانه اي است كه در منطقه جديد بومي شده و همراه با اثر گذاري منفي در حال افزايش جمعيت و پراكنش است. در اين مطالعه به بررسي رابطه ويژگي هاي بيولوژيكي گونه هاي مهاجم بيگانه و سال ثبت آنها در ايران پرداخته شده است، همچنين ساير خصوصيات مهم آنها در مهاجم بودن آنها در اينجا شرح داده شد. از 14 گونه مهاجم بيگانه در ايران، منشاء اغلب آنها قاره آمريكا بود و مسير اصلي ورود آنها همراه با محموله هاي آلوده )معرفي غير عمدي( و فرار )معرفي عمدي( بود. فرم رشدي غالب آنها تروفيت ) 6 گونه( است. اكثر گونه ها از دو روش تكثير زايشي و رويشي استفاده كردند ولي در دو گونه ) Ipomoea indica ( و ) Anredera cordifolia ( تكثير توسط بذر محدود بود. ارتباط بين سال ثبت گونه در ايران و خصوصياتي مانند زنده ماني و توليد بذر، در گونه هاي فانروفيت با سابقه ثبت بيش تر و زنده-ماني بذر آنها مي تواند نشان دهنده دليل موفقيت تهاجم آنها باشد. اين رابطه براي گياهان تروفيت با سابقه ثبت ورود كم در ايران نيز حاكم بود. براساس نتايج آزمون كاي اسكوئر متغييرهايي مانند قوه ناميه و توليد بذر گياهان مهاجم با فرم رشدي و سال ثبت آنها وابستگي دارند.