خواص ارتعاشي ماكرومولكول‌ DNA در مدل‌هاي مختلف

خواص ارتعاشي مولكول‌ DNA با استفاده از محاسبه‌ي منحني پاشندگي و چگالي حالات فونوني مورد بررسي قرار گرفته است. اين محاسبات با استفاده از تقريب هارمونيك و رهيافت تابع گرين انجام شده است. براي انجام اين كار، مولكول DNA در سه مدل به نام‌هاي مدل استخوان ماهي، مدل نردباني 1 و مدل نردباني 2 شبيه‌سازي شده است. براي نزديك شدن به رفتار مولكول‌ DNA واقعي، اندازه‌ي ياخته‌ي واحد به تدريج افزايش مي‌يابد به گونه‌اي كه تعداد پايه‌هاي بيشتري را در برگيرد كه اين پايه‌ها به طور تصادفي در سيستم‌ توزيع شده‌اند. پيوندهاي بين زيرجايگاه‌ها توسط فنرهاي خطي مدل مي‌شوند به طوري كه فنر‌هاي عمودي نيز به طور تصادفي در طول مولكول‌ها توزيع شده‌اند. نتايج نشان مي‌دهد كه افزايش طول ياخته و در نتيجه افزايش تعداد پايه‌ها، اثر توزيع تصادفي را در طيف ارتعاشي كاهش مي‌دهد. هم‌چنين مشاهده شد كه در مدل نردباني 1 گاف انرژي وجود ندارد كه سبب مي‌شود اين مدل از نظر نحوه واكنش به برانگيختگي‌هاي مكانيكي رفتار متفاوتي نسبت به دو مدل ديگر داشته باشد. اين يافته‌ها مي‌تواند براي مطالعه‌ي ويژگي‌هاي ارتعاشي ماكرومولكول‌هاي مشابه سودمند باشد.