پيش بيني افكار خودكشي بر اساس نا اميدي و دشواري در تنظيم هيجاني در افراد تحت درمان نگهدارنده با متادون

توجه به ارتقاء كيفيت زندگي افراد تحت درمان نگهدارنده با متادون از اهميت بالايي برخوردار است. اين مطالعه با هدف پيش بيني افكار خودكشي بر اساس نا اميدي و دشواري در تنظيم هيجاني در افراد تحت درمان نگهدارنده با متادون انجام شد. روش پژوهش كاربردي و از نوع توصيفي-همبستگي است. جامعه آماري اين مطالعه شامل كليه افراد متقاضي ترك اعتياد مي-باشند كه به مركز ترك اعتياد حكيم در سال 1401 مراجعه كرده بودند. در اين مطالعه 40 نفر به روش در دسترس انتخاب شدند. به منظور جمع آوري داده ها از مقياس افكار خودكشي بك (BSSI)، مقياس نااميدي بك (BHS) و پرسشنامه تنظيم شناختي هيجان (DERS) استفاده شد. تحليل داده ها با استفاده از نرم افزار SPSS و آزمون هاي آماري ضريب همبستگي پيرسون و رگرسيون انجام شد. نتايج نشان داد كه بين افكار خودكشي و نااميدي ارتباط مثبت (649/0) وجود دارد؛ در واقع هر چقدر افراد نااميدي بيشتري داشته باشند، افكار خودكشي آن ها بيشتر است. نتايج نشان داد كه بين افكار خودكشي و دشواري در تنظيم هيجان ارتباط مثبت (330/0) وجود دارد؛ در واقع هر چقدر افراد دشواري در تنظيم هيجان بيشتري داشته باشند، افكار خودكشي آن ها بيشتر است. نتايج رگرسيون نشان داد كه فقط متغير نااميدي بر اساس ضريب R2 در مجموع 42 درصد از واريانس متغير افكار خودكشي را تبيين مي كند. در مجموع مي توان نتيجه گرفت كه نااميدي و دشواري در تنظيم هيجان از عوامل موثر بر افكار خودكشي در افراد تحت درمان نگهدارنده با متادون مي باشد؛ بر اين اساس اجراي مداخلات درماني مناسب جهت بهبود كيفيت زندگي اين افراد بر اساس عوامل پيش بين پيشنهاد مي شود.