اثربخشي آموزش سبك زندگي سالم بر اميدواري و رضايت شغلي كاركنان دولتي شهر شيراز

پژوهش حاضر با هدف اثربخشي آموزش سبك زندگي بر اميدواري و رضايت شغلي كاركنان دولتي شهر شيراز انجام گرفت. روش پژوهش حاضر، نيمه آزمايشي بود . جامعه‌ي آماري شامل تمامي كاركنان دولتي شهر شيراز بود كه از اين جامعه‌ي آماري، تعداد 30 نفر به‌صورت هدفمند به‌عنوان آزمودني‌هاي تحقيق انتخاب گرديده و به‌صورت تصادفي ساده در يك گروه كنترل و دو گروه آزمايش قرار داده شدند. براي گروه آزمايش آموزش سبك زندگي سالم مداخلات در جلساتي 12 گانه انجام شد. ابزار گردآوري داده‌هاي تحقيق در مرحله پيش‌آزمون و پس‌آزمون دو پرسشنامه‌ي استاندارد رضايت شغلي و پرسشنامه اميدواري اسنايدر بود كه روايي و پايايي هر دو پرسشنامه در تحقيقات پيشين و اين تحقيق مورد بررسي قرار گرفته و تأييد شده است. تجزيه و تحليل داده‌هاي تحقيق نيز توسط نرم‌افزار SPSS نسخه 26 و با استفاده از تحليل كوواريانس و مانكوا انجام گرديد. نتايج نشانگر آن بود كه آموزش سبك زندگي سالم مي‌تواند ميزان اميدواري و رضايت شغلي افراد در شرايط نامطلوب را بهينه نموده و افزايش دهد. بنابراين مي‌توان پذيرفت كه آموزش سبك زندگي سالم به‌عنوان يك روش علمي بر اميدواري كاركنان و رضايت شغلي تأثيرگذار است. بر اساس يافته‌هاي اين پژوهش مي توان برنامه آموزشي سبك زندگي را روش مؤثري براي ارتقاء اميدواري و رضايت شغلي كارمندان تلقي كرد و آن را براي افزايش رضايت شغلي اين افراد توصيه نمود.