اثربخشي آموزش گروهي برنامه والدگري مثبت بر بهبود روابط والد-كودك و سبك فرزند پروري در بين والدين داراي كودكان داراي نقص توجه

رفتار كودكان مبتلا به بيش فعالي / كمبود توجه بر عملكرد آنها در خانواده، مدرسه و اجتماع اثر سوء مي گذارد و واكنش منفي اطرافيان را بر مي انگيزد بنابراين هدف از مطالعه حاضر بررسي اثربخشي آموزش گروهي برنامه والدگري مثبت بر بهبود روابط والد-كودك و سبك فرزند پروري در بين والدين داراي كودكان داراي نقص توجه بود. پژوهش حاضر نيمه تجربي بود و در آن از پيش آزمون و پس آزمون براي گروه هاي آزمايش و كنترل استفاده شد. مرحله ي پيگيري پس از يك ماه اجرا گرديد. گروه آزمايش در جلسات فرزندپروري مثبت شركت كردند، ولي گروه كنترل هيچ مداخله اي دريافت نكردند. جامعه ي آماري اين تحقيق كليه ي والدين كودكان داراي مشكلات بيش فعلي مدارس دبستان شهر آباده در سال 1401 است. از بين والدين كودكان نمونه اي به حجم 30 نفر در دو گروه ۱۵ نفري از پدر و مادران كودكان با استفاده از روش نمونه گيري تصادفي چند مرحله اي انتخاب مي گردند. براي انتخاب كودكان داراي مشكل بيش فعالي، معلمان پرسشنامه ي كانرز (۱۹۹۸) را تكميل و از بين دانش آموزان، كساني كه مشكلات مشكل بيش فعالي دارند، ليست مي شوند و سپس براي اجراي آموزش از والدين آنها دعوت به عمل آمد. بر اساس نتايج تحقيق آموزش گروهي برنامه والدگري مثبت بر بهبود روابط والد-كودك و سبك فرزند پروري در بين والدين داراي كودكان داراي نقص توجه اثربخش بود. نمـرات ميانگين ‌تعديل ‌شده سبك فرزند پروري ‌بيان مـي‌كنـد كـه ‌گـروه آزمايشـي‌ در سبك فرزند پروري پس آزمون نمرات بالاتري‌ است‌.