رابطه انگيزش تحصيلي و منبع كنترل تحصيلي با بي‌صداقتي تحصيلي دانش آموزان مقطع متوسطه در آموزش مجازي

هدف پژوهش حاضر بررسي رابطه انگيزش تحصيلي و منبع كنترل تحصيلي با بي‌صداقتي تحصيلي دانش آموزان مقطع متوسطه در آموزش مجازي بود. روش پژوهش از نوع توصيفي- همبستگي بود و جامعه پژوهش شامل كليه دانش آموزان مقطع متوسطه بخش نودان در سال تحصيلي 1401-1400 بود. تعداد اين دانش آموزان 1560 نفر بودند كه تعداد 310 نفر از آن‌ها به‌صورت طبقه‌اي ساده از طريق جدول كرجسي- مورگان به‌عنوان گروه نمونه انتخاب شدند. مشاركت‌كنندگان به مقياس‌هاي بي‌صداقتي تحصيلي مك كابي و تروينييو (1996)، منبع كنترل تحصيلي ترايس (1935) و پرسشنامه انگيزش تحصيلي لپر و همكاران (2005) پاسخ دادند. داده‌هاي جمع‌آوري‌شده با استفاده از آزمون همبستگي پيرسون و تحليل رگرسيون چندگانه به شيوه ورود هم‌زمان و نرم‌افزار SPSS نسخه 25 مورد تجزيه‌وتحليل قرار گرفتند. نتايج تحليل داده‌ها نشان داد كه بين بي‌صداقتي تحصيلي با انگيزش تحصيلي و منبع كنترل تحصيلي رابطه معناداري وجود داشت (001/0 p). علاوه بر اين نتايج نشان داد كه انگيزش دروني و منبع كنترل تحصيلي به‌صورت منفي و معنادار و انگيزش بيروني به صورت مثبت پيش‌بيني كننده‌ي بي‌صداقتي تحصيلي در دانش آموزان بودند. نتايج حاصل از اين پژوهش تلويحات مهمي در خصوص برنامه‌ريزي مداخلات روان‌شناختي در راستاي كاهش رفتارهاي مرتبط با تقلب و بي‌صداقتي تحصيلي در دانش آموزان را در بردارد.