بررسي نقش ميانجيگر بهزيستي روانشناختي در رابطه‌ي كيفيت زندگي و كفايت اجتماعي با سلامت رواني نوجوانان با ناتواني هاي ذهني

موضوع پژوهش حاضر‌، بررسي نقش ميانجيگر بهزيستي روانشناختي در رابطه‌ي كيفيت زندگي و كفايت اجتماعي با سلامت رواني نوجوانان با ناتواني هاي ذهني مي‌باشد‌. اين پژوهش كه از نوع توصيفي است‌، با استفاده از روش همبستگي و مدل‌يابي به روش تحليل مسير انجام شد‌. جامعه آماري اين پژوهش كليه نوجوانان داراي ناتواني ذهني 12 تا 18 سال در شهرستان اردبيل مي باشد. براي انتخاب نمونه‌ 30 نفر از نوجوانان(15 پسر و 15 دختر‌) داراي ناتواني ذهني 12 تا 18 سال شهرستان اردبيل به روش نمونه‌گيري غيرتصادفي در دسترس انتخاب شدند‌. در اين مطالعه از 4 پرسشنامه‌ي سلامت رواني SCL 90 (دراگوتيس و همكاران‌، 1972)‌، بهزيستي روانشناختي‌(ريف‌، 1980)‌، كفايت اجتماعي‌(فلنر و همكاران‌، 1990) و فرم 12 سؤالي كيفيت زندگي‌‍(وار‌، كاسينسكي و كلر‌، 1996) استفاده كرده‌‍ايم كه روايي و اعتبار آن توسط روانشناسان و اساتيد اين حوزه به اثبات رسيده‌است‌. نتايج تحليل‌هاي آماري نشان داد كه كيفيت زندگي و كفايت اجتماعي با نقش ميانجي‌گر بهزيستي روانشناختي مي‌تواند سلامت رواني را تبيين كند‌. در واقع نقش ميانجي‌گر بهزيستي روانشناختي در رابطه‌‌ي كيفيت زندگي و كفايت اجتماعي با سلامت رواني نوجوانان داراي ناتواني ذهني مثبت و معني‌دار است‌.