پيش بيني اضطراب امتحان بر اساس سبك هاي شناختي با واسطه گرايي هدف گرايي در دانش آموزان تيزهوش شهر اروميه

پژوهش حاضر، پيش بيني اضطراب امتحان بر اساس سبك هاي شناختي با واسطه گرايي هدف گرايي در دانش آموزان تيزهوش انجام شد. نوع پژوهش به لحاظ روش توصيفي از نوع همبستگي بوده و به لحاظ هدف بنيادي مي باشد. جامعه آماري اين پژوهش را كليه دانش اموزان تيزهوش شهر اروميه كه در سال تحصيلي 1401-1402 بودند، تشكيل دادند. نمونه آماري مطالعه بر اساس جدول مورگان (1970) 370 نفر دانش آموزان بودند كه با استفاده از روش نمونه گيري تصادفي خوشه اي انتخاب شدند. جهت گرد آوري داده ها از پرسشنامه هاي اضطراب امتحان ساراسون(1995)، پرسشنامه سبك هاي شناختي كلب (1985) و پرسشنامه هدف گرايي اليوت و گريگور (2001) استفاده شد. اطلاعات به دست آمده از اين پژوهش با استفاده از نرم افزار SPSS-21 و Amose مورد تجزيه تحليل قرار گرفتند. بر اساس مدل نهايي، ميزان واريانس تبيين شده اضطراب امتحان بر اساس سبك هاي شناختي و جهت گيري هدفي 51/0=R2 است. بدين معني كه سبك هاي شناختي و جهت گيري هدفي 51 درصد از تغييرات اضطراب امتحان را تبيين مي كنند. همچنين نتايج نشان داد رابطه ساده ميان سبك هاي شناختي و اضطراب امتحان منفي و معنادار است همچنين رابطه ساده ميان اضطراب امتحان با تسلط اجتنابي و عملكرد اجتنابي مثبت و با تسلط گرايشي و عملكرد گرايشي منفي و معنادار است. (01/0≥P). به نظر مي رسد كه در پيش بيني اضطراب امتحان دانش اموزان بر اساس سبك هاي شناختي، هدف گرايي نقش واسطه اي دارد.