بررسي رابطه شيوه هاي فرزندپروري، پرخاشگري والدين برمشكلات رفتاري كودكان

هدف پژوهش حاضربررسي رابطه بين شيوه هاي فرزندپروري والدين و پرخاشگري والدين بر مشكلات رفتاري كودكان بود. روش اين پژوهش، از نوع همبستگي بود. جامعه آماري پژوهش شامل والديني بود كه فرزندانشان در مدارس ابتدايي ناحيه يك و دو شيراز تحصيل مي كردند. ابزار پرسشنامه با توجه به شرايط كرونا در بستر پرس لاين طراحي گرديد. از بين مدارس دو ناحيه پنج مدرسه انتخاب گرديد واز بين مدارس،ده كلاس از مقطع پبش دبستاني تا پنجم ، به روش نمونه گيري خوشه اي مرحله اي تصادفي، انتخاب شده بودندو لينك پرسش نامه براي والدين ارسال گرديد و۱۰۰والد به طور كامل پركردند.براي اندازه-گيري متغيرهاي پژوهش پرسشنامه آنلاين متشكل از سه پرسشنامه ،پرسشنامه فرزندپروري بامريند ، پرسشنامه پرخاشگري باس وپري ،پرسشنامه مشكلات رفتاري راتر، فرم والدين استفاده شد. در اين مطالعه روش همبستگي پيرسون و رگرسيون همزمان جهت رد يا تاييد فرضيه ها استفاده شد. يافته هاي پژوهش نشان مي دهد بين سبك فرزندپروري مستبد و مشكلات رفتاري (24/0 = rو05/0P ) رابطه مثبت و معنادار وجود دارد.همچنين نشان مي دهد بين ميزان پرخاشگري والدين و سبك هاي فرزندپروري آنان رابطه معناداري وجود ندارد و بين ميزان پرخاشگري والدين و مشكلات رفتاري فرزندان (46/0 = r و 01/0P ) رابطه مثبت و معنادار وجود دارد. در نتيجه مي توان مشكلات رفتاري كودكان را از متغيرهاي سبك هاي فرزندپروري و مهارت كنترل خشم پيش بيني كرد.