پيش بيني احساس تنهايي بر اساس سبك هاي دلبستگي و ادراك شايستگي در نوجوانان

هدف از مطالعه حاضر پيش بيني احساس تنهايي بر اساس سبك هاي دلبستگي و ادراك شايستگي در نوجوانان بود. اين مطالعه توصيفي از نوع همبستگي بود. جامعه آماري اين مطالعه نوجوانان دامنه سني 12 الي 18 سال شهر رشت در سال 1401 بودند. در اين مطالعه 77 نفر به روش در دسترس در يك نظرسنجي آنلاين شركت كردند. به منظور جمع آوري داده-ها از مقياس احساس تنهايي (راسل، 1996)، مقياس ادراك شايستگي (هارتر، 1998) و پرسشنامه دلبستگي كولينز و ريد استفاده شد. به منظور جمع آوري داده ها پرسشنامه ها در سامانه پرس لاين طراحي شد و از طريق شبكه هاي اجتماعي مجازي براي نوجوانان ارسال گرديد. به منظور تحليل داده ها از نرم افزار SPSS نسخه 24 و آزمون هاي آماري ضريب همبستگي پيرسون و رگرسيون استفاده شد. نتيجه نشان داد كه احساس تنهايي با ادراك شايستگي (541/0-) همبستگي منفي و معنادار دارد؛ در واقع افزايش ادراك شايستگي با كاهش احساس تنهايي در نوجوانان همراه است. نتيجه نشان داد كه احساس تنهايي با دلبستگي ايمن (471/0-) همبستگي منفي و معنادار دارد. نتيجه نشان داد كه احساس تنهايي با دلبستگي اجتنابي (336/0-) همبستگي منفي و معنادار دارد. نتيجه نشان داد كه احساس تنهايي با دلبستگي اضطرابي (490/0) همبستگي مثبت و معنادار دارد. نتايج رگرسيون نشان داد كه متغيرهاي پيش بين بر اساس ضريب R2 در مجموع 54 درصد از واريانس متغير احساس تنهايي در نوجوانان را تبيين مي كنند. در مجموع مي توان نتيجه گرفت كه در ابتدا ادراك شايستگي و سپس سبك هاي دلبستگي بر احساس تنهايي نوجوانان موثر است.