ارزيابي نگرش دانش آموزان دوره ابتدايي پيرامون يادگيري روبه عقب (وارونه) و رابطه آن با دنياي مجازي با رويكرد آميخته (مطالعه مورد: مدارس ابتدايي شهر كاج)

هدف پژوهش حاضر، ارزيابي تجربيات دانش آموزان از يادگيري رو به عقب و رابطه آن با دنياي مجازي بود. اين پژوهش از نظر راهبرد و روش، پژوهشي آميخته است. فاز كيفي پژوهش، با طرح تطبيقي انجام شد كه جامعه آماري آن، دانش آموزان دوره ابتدايي مدارس شهركاج از توابع شهرستان اردل بودند كه بصورت نمونه گيري اشباع نظري و هدفمند، از ۲3 نفر از آنان مصاحبه عميق به عمل آمد. در فاز كمي جامعه آماري مطالعه را دانش آموزان دوره ابتدايي شهركاج تشكيل مي دادند كه 350 نفر در مطالعه حاضر شركت كردند. ابزار پژوهش در اين تحقيق، شامل پرسشنامه استاندارد دنياي مجازي (لي و همكاران، ۲۰۰۵) و يادگيري روبه عقب طراحي و اعتبارسنجي شده در اين مطالعه بود. براي تحليل فاز كيفي، از روش كدگذاري اسميت و براي تحليل فاز كمي از آزمون هاي تحليل عاملي تاييدي، آزمون t و رگرسيون و همبستگي استفاده شده است. نتايج طرح تطبيقي در بخش كيفي، منجر به شناسايي ۵ مقوله اصلي و ۱۳ مقوله فرعي از ۷2 مفهوم به دست آمده از مصاحبه شد. بطور كلي استفاده از دنياي مجازي، يادگيري روبه عقب (وارونه)را تبيين مي كند. بر طبق نتايج، توصيه مي شود كارشناسان تحليل محتوا و متخصصان برنامه درسي، اهميت توجه به يادگيري روبه عقب (وارونه) و استفاده درست از دنياي مجازي را در برنامه هاي درسي و آموزشي دوره ابتدايي مورد ملاحظه قرار دهند.