اثربخشي يادگيري معكوس بر انعطاف‌پذيري شناختي، اشتياق تحصيلي و خودشكوفايي دانش‌آموزان

هدف از انجام پژوهش تعيين اثربخشي يادگيري معكوس بر انعطاف پذيري شناختي، اشتياق تحصيلي و خودشكوفايي دانش ‏آموزان مقطع متوسطه اول بود.‏‏ پژوهش از نوع شبه آزمايشي با طرح پيش آزمون_ پس آزمون با گروه كنترل بود.‏‏ جامعه آماري اين پژوهش شامل كليه دانش ‏آموزان مقطع متوسطه اول(پايه هفتم) استان قم در سال تحصيلي 1401-1400كه مشغول به تحصيل بودند.‏‏ نمونه شامل 30 دانش آموز بودند كه به شيوه در دسترس انتخاب و سپس در گروه آزمايش و گواه به شكل تصادفي جايگزين شدند.‏‏ براي جمع آوري داده‏ها‏ از مقياس انعطاف پذيري شناختي دناي (2010)، مقياس اشتياق تحصيلي فردريكجز (2004) و مقياس خودشكوفايي جونز (1986) استفاده شد.‏‏ در نهايت داده‏ ها‏ با استفاده از روش تحليل كواريانس چند متغيري تحليل شدند.‏‏ يافته‏ ها‏ نشان داد با كنترل اثر پيش آزمون تفاوت معناداري بين پس آزمون گروه آزمايش و گواه در سطوح انعطاف‌پذيري شناختي، اشتياق تحصيلي و خودشكوفايي دانش‌آموزان وجود داشت.‏‏ بنابراين مي‏توان نتيجه گرفت يادگيري معكوس بر انعطاف پذيري شناختي، اشتياق تحصيلي و خودشكوفايي دانش ‏آموزان مقطع متوسطه اول استان قم موثر بود.‏‏