استفاده از الگوريتم ژنتيك در تعيين متغيرهاي بهينه خمكاري تيوب ها به كمك ليزر

یكی از تكنیكهای نوین در عرصه شكلدهی فلزات، لیزر فرمینگ میباشد. اگرچه خمكاری تیوبهای فلزی بیشتر بصورت مكانیكی انجام میگیرد، ولیكن فرایند لیزر فرمینگ را میتوان به خاطر مزایایش جایگزین خمكاری مكانیكی نمود. یافتن پارامترهای درگیر با فرایند لیزرفرمینگ به منظور دستیابی به خمیدگی بهینه در كنار فراهم شدن میزان نامتقارنی هایی كه در خلال هر خمكاری بر روی تیوب ها به وجود می آید، مهمترین سوالی است كه برای مفید بودن فرایند لیزرفرمینگ در خمكاری تیوبها باید پاسخ داده شود. در این تحقیق از شبكه عصبی به منظور مدل سازی فرایند لیزر فرمینگ استفاده شده است كه به منظور قدرتمند بودن خروجیهای شبكه عصبی، از طراحی آزمایشات تاگوچی جهت آموزش آن كمك گرفته شده است. الگوریتم ژنتیك نیز ابزاری است كه از آن به منظور یافتن زاویه خم بهینه بر روی تیوب استفاده شدهاست. مشاهده شد كه برای تیوبی از جنس AISI 304 با یك بار عبور اشعه اسكن با داشتن حداكثر 5 درصد افزایش در ضخامت قوس داخلی و كمتر از 0/5 درصد بیضوی شدن مقطع میانی میتوان به حداكثر زاویه خم 0/27 درجه دست یافت.