ارتقا ايمني در معابر شهري با تاكيد بر لزوم استفاده از تجهيزات ايمني و حفاظتي

Improving safety in urban roads by emphasizing the need to use safety and protective equipment

روند رو به رشد شهرنشيني در جهان، به ويژه در دهه هاي اخير، منجر به ظهور كلان شهرهايي شده كه با توجه به مشتركات موجود بين آن ها ، زاويه هاي جديدي از معضلات شهرسازي را گشوده است. در دنياي كنوني، معابر شهري به آن عنوان كه بيش از 30 درصد كاربريهاي موجود از شهرها را تشكيل مي دهند، اهميت بسزائي در حيات شهري و برنامه ريزي هاي شهري ايفا مي كنند. بحث ارتقاي ايمني معابر و ارائه راهكارهايي جهت كاهش هر چه بيشتر حوادث و سوانح ترافيكي و جاني از مسائل مهمي است كه همواره ذهن برنامه ريزان و طراحان شهري را بخود مشغول مي سازد. يكي از مواردي كه معمولاً در بررسي هاي سوانح ترافيكي بدان اهميت چنداني داده نمي شود، مربوط به نقش و اهميت استاندارد بودن حفاظ ها و ضربه گيرها در معابر شهري در راستاي ارتقا ايمني شهروندان است. با بررسي ميداني وضعيت موجود حفاظها و ضربه گيرها و مروري بر اشكالات و نواقص موجود طراحي و نصب اين وسايل و يا شناسايي مواردي كه نياز به نصب اين تجهيزات به دلايل فني و علمي مبرم بوده و از ديد طراحان و متوليان اين امر به دور مانده است، اهميت موضوع و لزوم نظارت دقيق ايمني را مشخص تر نموده است. ابتدا و انتهاي حفاظ ها از نقاط حساس و حائز اهميت در طول معابر محسوب ميشوند. درصورتيكه اين نقاط بدون ايمن سازي رها شوند و يا در مواردي كه گاردريل در مجاورت نرده پل يا نيوجرسي قرار ميگيرد اتصال مناسبي بين آنها ايجاد نشود، موجب بروز خطرات بالقوه اي در برخورد با وسايل نقليه خواهند گرديد. از اين رو مميزي ايمني راه و معابر به منظور حداقل كردن ريسك تصادفات ترافيكي و حصول اطمينان از در نظر گرفته شدن كليه اقدامات لازم براي حذف يا كاهش مشكلات موجود و بالقوه شناسايي شده در اين مقاله مورد بررسي، كه هدف اصلي از آن، عارضه يابي و تشخيص اقدامات لازم در جهت كاهش خطر و افزايش ايمني مي باشد. همچنين در انتها مدل ارزيابي ريسك ايمني معابر و اولويت اقدامات اصلاحي در راستاي ايمني معابر ارائه گرديده است.