فرصت ها و چالش هاي توسعه سواحل مكران و درياي عمان در سياست هاي دريايي جمهوري اسلامي ايران

در دهه هاي اخير سواحل درياي عمان مكران از جمله مناطق مهم و راهبردي براي جمهوري اسلامي ايران تلقي شده و برنامه ريزي توسعه اي اين منطقه، در سطح كشور، امري راهبردي محسوب مي شود. اهميت اين منطقه تا آنجايي است كه ماموريت مهمي براي نيروهاي مسلح در اين منطقه تعريف شده و تصميماتي راهبردي توسط نظام براي اين منطقه اتخاذ كه يكي از مهمترين اين تصميمات سوق دادن نيروي دريايي ارتش به عنوان حافظ اين پهنه آبي به عنوان محوري قابل اتكا درتامين كامل امنيت مرزهاي دريايي و تبديل نمودن آن به نيرويي راهبردي است. اين پژوهش سعي دارد با روش تحليلي و با تكيه بر منابع نقش سواحل مكران در سياست كلان درياگرايي ايران بر توسعه محور شرقي بپردازد. از منظر استراتژيك و ژئواكونوميك بررسي نموده و به تبيين مزيت‌هاي سياسي-اقتصادي اين منطقه براي جمهوري اسلامي ايران بپردازد تا نتايج برآمده، به بهره‌گيري هرچه بهينه‌تر از مزيت‌ها و ظرفيت‌هاي اين منطقه در راستاي توسعه و رونق اقتصادي آن منطقه و بالطبع كشور و طراحي و برنامه‌ريزي سياست‌هاي كارآمد در آينده، منتج گردد. بررسي‌هاي اوليه نشان مي‌دهند كه در صورت اتخاذ راهبرد دريايي توسط دولت جمهوري اسلامي، ايران شاهد فرآوري منافع حساس ژئوپليتيكي، ژئواكونوميك و ژئواستراتژيك آن براي كشور خواهد بود. با تحقق سياست درياگرايي، منطقه مكران به‌ عنوان محور ترانزيتي توسعه جنوب شرق مطرح مي‌شود. درصورت مغفول ماندن راهبرد درياگرايي مبتني بر ظرفيت اقيانوسي جنوب شرق ايران، ساير بازيگران منطقه‌اي اقيانوس هند از اين پتانسيل استفاده خواهند كرد. لذا پيشنهاد مي‌شود با نگاهي واقع‌بينانه و عملياتي به سياست درياگرايي بيش از پيش توجه شود.