جهان شهر مكران، تبلوري از احياي تمدن نوين دريايي ايران

انسان در طول زندگي خود كوشيده است از امكانات محيط جغرافيايي استفاده كند، به خصوص انسان­هايي كه در كنار دريا زندگي مي­كردند به دريا توجه خاصي داشته­اند و از اين طريق امرار معاش كرده‌اند. سابقه فعاليت دريايي انسان مشخص نيست، لكن در تاريخ مكتوب فعاليت قديمي دريايي انسان را به حوزه مديترانه و حوزه خليج فارس نسبت مي­دهند. تاريخ ايرانيان و توسعه ايران نيز در گرو دريا و دسترسي به آب‌هاي آزاد بوده است. لكن در چند قرن اخير فراموشي تمدن و هويت دريايي ايران، باعث افول و انزواي اين تمدن غني دريايي كشورگرديد. ازآن­جا كه احياء مجدد و تثبيت تمدن نوين دريايي در ايران به نوعي اقتدار و جاذبه از دست رفته كشور را برخواهد گرداند، لذا در اين پژوهش سعي گرديد، به روش توصيفي_ تحليلي و با استناد به كتب و مقالات، ظرفيت­ها و قابليت ­هاي موجود جهت احياي تمدن نوين دريايي در سواحل مكران بررسي گردد تا زمينه­هاي نهادينه كردن و پيشبرد اين ايده كلان در كل كشور نيز فراهم شود. يافته­هاي پژوهش نشان مي دهد، امنيت بي نظيرِ ايجاد شده در اين منطقه توسط نيروي دريايي راهبردي ارتش جمهوري اسلامي ايران، وسعت مناسب و ويژگي هاي جغرافيايي مطلوب ساحل مكران، بكر و بديع بودن اين ناحيه، اتصال بلافصل با اقيانوس­ها و دارا بودن استعداد جهت ايجاد يك سازه ژئوپليتيكي از ظرفيت هاي كم نظير سواحل مكران جهت شكل گيري شهرهايي با كاركرد فرامنطقه اي و جهاني در اين منطقه باشد.