بررسي ضرورت پايداري در حمل و نقل دريايي

در سال 2015، جامعه جهاني تعهد خود را به توسعه پايدار تقويت كرد و بر تعهد خود به اقدام جهاني تغييرات آب و هوا تأكيد كرد. دو توافقنامه مهم در طول سال به تصويب رسيد: (1) دستور كار 2030 براي توسعه پايدار(ASD) در چارچوب اجلاس توسعه پايدار سازمان ملل متحد، و(2) توافقنامه پاريس در مورد تغييرات آب و هوا (توافق پاريس)، تصويب شد. تحت نظارت بيست و يكمين كنفرانس اعضا (21COP) كنوانسيون چارچوب سازمان ملل متحد در مورد تغييرات اقليمي(UNFCCC)، در چارچوب اجراي مداوم دستور كار 2030 براي توسعه پايدار، اهداف توسعه پايدار SDGs و توافقنامه پاريس در مورد تغييرات آب و هوا، فرصتي دوباره براي بهره برداري از پتانسيل پايداري بخش حمل و نقل دريايي بوجود آمد. استفاده از حمل و نقل دريايي در حمايت از دستور كار توسعه پايدار مستلزم آن است كه معيارهاي پايداري اقتصادي، اجتماعي و زيست محيطي به طور كامل در فرآيندهاي برنامه ريزي حمل و نقل دريايي مرتبط، سياست­ها و تصميمات سرمايه­گذاري ادغام شوند. اين مقاله ضمن تأكيد بر نقش اين بخش به عنوان كاتاليزور مسير توسعه­اي كه رفاه، محيط­زيست و مشاركت­هاي مؤثر و مرتبط را ارتقا مي­دهد، به مسائل كليدي مربوط به رابطه حمل و نقل دريايي و توسعه پايدار تأكيد مي ­كند.