شناسايي ظرفيت‌هاي فرماندهي اقياسي نيروي دريايي راهبردي ارتش ج.ا.ايران در توسعه حكمراني اقيانوسي با رويكرد توسعه تمدن دريايي

بشر از ديربازبراي تامين غذا، حمل و نقل به اقيانوس ها متكي بوده ‌است، چشم انداز رو به رشد اهميت اقيانوس‌ها در توسعه جهان، مانند دسترسي به منابع ژنتيكي دريايي و مواد معدني بستر دريا، توليد انرژي‌هاي تجديدپذير و به عنوان يك مخزن كربن بالقوه افزايش يافته و علاقه به كنترل و بهره برداري از درياها را در سطوح بين‌المللي افزايش داده است. اين امر سبب بوجود آمدن مفهوم حكمراني اقيانوسي گرديده است. مفهوم حكمراني اقيانوسي، هنجارها، ترتيبات سازماني و خط‌مشي‌هاي اساسي، در حوزه استفاده صحيح از منابع سطح، بستر و زير بستر اقيانوس‌ها را در بر مي­گيرد. با وجود توسعه ادبيات حكمراني در ج.ا.ايران در يك دهه اخير، مفهوم حكمراني اقيانوسي آن‌گونه كه شايسته است توسعه نيافته است. ج.ا.ايران با وجود برخورداري از بيش از 2700 كيلومتر مرز دريايي، يك كشور ساحلي است كه از طريق دريايي عمان و اقيانوس هند به آب­هاي آزاد جهان متصل است ليكن درك اهميت اين موقعيت راهبردي در خط­مشي‌گذاري عمومي كشور، در مرحله اول نيازمند تعريف مفهوم حكمراني اقيانوسي و تبيين ابعاد و مؤلفه‌هاي آن و سپس شناسايي قابليت‌ها و توانايي ج.ا.ايران در دستيابي به جايگاهي شايسته در اين حوزه است، در اين مقاله مفهوم حكمراني اقيانوسي و ابعاد و مؤلفه‌‌هاي آن بر اساس مطالعه تبيين گرديده و سپس به بررسي ظرفيت‌هاي نيروي دريايي راهبردي ج.ا.ايران در توسعه حكمراني اقيانوسي جمهوري اسلامي ايران به روش گراندد تئوري پرداختيم. در نهايت هفت كاركرد نيروي دريايي كه ظرفيت توسعه حكمراني اقيانوسي را براي جمهوري اسلامي ايران فراهم مي‌كند شناسايي گرديد.