بررسي روش هاي متداول جهت شناسايي ذخاير ماهيان در محيط هاي دريايي

Investigating common methods to identify fish stocks in marine environments

در سال هاي اخير افزايش تقاضا و فشارهاي محيطي مختلف بر ذخاير ماهيان، شناسايي و ارزيابي ذخاير آنها را براي درك ساختار جمعيت شان در مناطق مختلف دريايي و مديريت كارآمد شيلاتي به يك امر ضروري تبديل ساخته است. در اين مطالعه با استفاده از منابع علمي جمع آوري شده از سايت هاي علمي معتبر به بررسي روش هاي مختلف مناسب جهت شناسايي ذخاير ماهيان پرداخته شده است. ارزيابي هاي علمي اساس مديريت ذخاير ماهيان را تشكيل مي دهند. نشانگرهاي فنوتيپي (ويژگي هاي ريختي اتوليت و بدن)، ژنتيكي (آلوزيم ها، ريزماهوارها و DNA ميتوكندري) و برچسب گذاري (زيستي و مصنوعي) مهمترين روش هاي متداول براي شناسايي و ارزيابي ذخاير ماهيان مورد استفاده مي باشند. در تحقيقات جديد استفاده از تركيبي از روش‌ هاي شناسايي ذخاير مورد تاكيد قرار گرفته است كه به عنوان «رويكرد جامع» شناخته مي ‌شود. تركيب نشانگرهاي متعدد مي‌تواند قدرت تفكيك در تمايز ذخاير را افزايش دهد و تصوير دقيق تري از ساختار جمعيت در مقياس ‌هاي زماني و مكاني مختلف ارائه دهد. نشانگرهاي فنوتيپي و ژنوتيپي مختلف اطلاعات متفاوتي درباره زمان و ميزان واگرايي اجزاي يك جمعيت ارائه مي-‌دهند. يك چالش خاص در اين زمينه تركيب انواع مختلف داده‌هاي بدست آمده توسط روش ‌هاي مختلف و محدوديت‌هاي خاص تكنيكي در تفسير آنها مي باشد.

In recent years, increasing demand and various environmental pressures on fish stocks have made it necessary to identify and evaluate their stocks in order to understand their population structure in different marine areas and efficient fisheries management. In this study, by using scientific resources collected from reliable scientific sites, various suitable methods for identifying fish stocks have been investigated. Scientific evaluations form the basis of fish stock management. Phenotypic markers (morphological characteristics of otolith and body), genetic markers (allozymes, microsatellites and mitochondrial DNA) and labeling (biological and artificial) are the most common methods used to identify and evaluate fish stocks. In new research, the use of a combination of reserve identification methods has been emphasized, which is known as comprehensive approach . The combination of multiple markers can increase the resolution in differentiating stocks and provide a more accurate feature of the population structure at different temporal and spatial scales. Different phenotypic and genotypic markers provide different information about the time and degree of divergence of the components of a population. A special challenge in this field is the combination of different types of data obtained by different methods and specific technical limitations in their interpretation.