راهكارهاي فقه اماميه جهت تربيت جنسي متربّيان جوان و پيشگيري از انحرافات جنسي

«تربيت جنسي» به اقداماتي گفته مي شود كه از دوران اوّليه زندگي انسان، به منظور رشد صحيح غريزه جنسي صورت مي گيرد و هدف از آن، اطلاع رساني جنسي، انجام درست وظايف جنسي و بقاي نسل و آرامش در زندگي است. از نظر اسلام، هدايت و كنترل غريزه جنسي به منظور حفظ سلامت جنسي و عفّت و پاكدامنيِ انسان لازم است. يكي از دوره هاي حسّاس زندگي، سنين جواني است كه غرايز جنسي به اوج خود مي رسد و اگر به روش صحيح مهار نشود، ممكن است جوان به گناه بيفتد. اين نوشتار با روش توصيفي-تحليلي و گردآوري كتابخانه اي، راهكارهايي براي تربيت جنسي متربّيان جوان به منظور پيشگيريِ آنان از انحرافات جنسي ارائه داده است. با تحليل منابع فقهي روشن شد هنگام مواجهه جوان با نيازهاي جنسي، در مواقعي كه ضرر و مفسده‌اي از عدم تزويج باشد، «ازدواج» بر متربّي «واجب» و در غير آن، «استحباب» دارد و براي كساني كه امكان ازدواج ندارند، «واجب» است براي مبارزه با انحرافات جنسي، «عفّت» پيشه كنند. در ادامه، در ارتباط با هر راهكار، ادلّه(قواعدِ) عامّه و خاصّه آن بررسي شده است.