مطلوبيت روش تربيتي دعاي والدين از منظر قرآن كريم

يكي از موضوعاتي كه بشر همواره به آن اهتمام ويژه‌اي داشته و جزو تعاليم متعالي و انسان‌ساز اسلامي قرار گرفته است، دعا مي‌باشد. گستردگي كاربست دعا موجب شده است كه جايگاه ويژه‌اي در تربيت به خود اختصاص دهد. دعا روشي مهم و آسان براي تربيت است كه توانايي تحقق اهداف تربيتي را دارد. چنان‌كه در قرآن كريم به اين موضوع اشاره شده است و دعا براي فرزندان جزو سيره اولياي الهي معرفي گرديده و روايات فراواني به دعاي براي صلاح و سِداد فرزندان توصيه شده است. اهتمام آيات و روايات به دعا نشان مي‌دهد كه بهره‌گيري از اين روش براي تربيت، مورد تأكيد اسلام است. دعا علاوه بر جنبه خودسازي، دگرسازي نيز دارد. ازاين‌رو، «دعا» از ديدگاه اسلام، به مثابه يك روش تربيتي نيز تلقي شده است. روش تربيتي دعاي براي فرزند، مسأله‌اي است كه در منابع پژوهشي كمتر بدان پرداخته شده است؛ در حالي كه اين راه كمترين آسيب و بيشترين دستاورد را نصيب والدين در امر تربيت فرزندان مي‌نمايد. فقدان پژوهش مطلوب و سهولت در اتخاذ عمل و ايصال به نتيجه، ضرورت اين پژوهش را ايجاب مي‌كند. هدف از اين پژوهش، توجه‌دهي و اهتمام والدين به دعاي براي فرزندان در راستاي تحقق اهداف تربيتي است. ازاين‌رو، اين تحقيق به سبك كتابخانه‌اي و به روش اجتهادي مبتني بر آيات قرآن كريم، مطلوبيت روش تربيتي دعاي والدين را بررسي كرده است. نتايج اين تحقيق نشان داد كه دعاي براي فرزند (قبل و بعد از تولد)، همواره در آيات متعددي مورد توجه بوده و شخصيت الگويي پيامبران (ع) در اين زمينه، مورد مدح آيات قرآن كريم قرار گرفته است.