تأملي بر دشواري هاي غايت انگاري فقه و تربيت در نظام اسلامي

متأثر از انديشه هاي امام خميني(ره)، نظام اسلامي به تلاش براي دستيابي به دو هدف اصلي يعني اجراي احكام شريعت و نيز رشد، تعالي و تربيت آحاد جامعه اسلامي متعهد است. هر چند بر اساس باور به نظام مندي دين، هماهنگي و همراستايي تربيت و دين در عرصه نظر و عمل جزء بايسته هاي نظري و عملي در فهم و اجراي تعاليم ديني است؛ با اين حال در ظرف تحقق، جمع پايبندي به فقه و پيگيري تربيت، همواره آسان نيست. هر يك از اين دو از مباني و لوازمي برخوردار است كه جمع تحقق آنها را با دشواري مواجهه مي سازد. تفاوت در موضوع و هدف فقه و تربيت؛ تفاوت در تصويري كه در فقه و تربيت از انسان ارائه مي شود؛ نحوه مواجهه با تكثر در جامعه و نيز نقش تدبير بشري در دستيابي به اهداف گوناگون شريعت، برخي از ابعاد دشواري جمع فقه و تربيت را نشان مي دهد. در اين نوشتار ضمن تأكيد بر لزوم هم راستا بودن فقه و تربيت، برخي مؤلفه هاي تأثيرگذار بر سازگاري فقه و تربيت يادآوري شده است. از جمله مؤلفه هاي ياد شده، رابطه طولي تربيت و اجراي احكام شريعت در دين، تفكيك فقه از شبه فقه، تفكيك احكام شرعي از تدابير شرعي و تفكيك تكليف فرد از تكليف نظام اسلامي است كه تأمل در آن ها مي-تواند براي يافتن الگوي سازگاري فقه و تربيت مؤثر واقع گردد.