دلالت هاي تربيت عاطفي در قرآن و نهج البلاغه

Implications of emotional training in the Qur an and Nahj al-Balaghah

تربيت همواره از دغدغه هاي انسان بوده است زيرا انسان براي زيستن در اين كره خاكي نيازمند پايبندي به اصول و قواعدي در بعد شخصي و اجتماعي است كه با تكيه و توجه به آن مي تواند ابعاد دروني خويش را شكوفا سازد. به همين دليل ضرورت مباحث تربيتي در زندگي انسان پر رنگ مي شود. انسان ها بار ها به اهميت و تاثير كنكاش خويش بر زندگي خود در يك جامعه مدني رسيده اند و در طول تاريخ آن را بسط و گسترش داده اند. از آنجايي كه انسان موجودي چند بعدي است، بدون ترديد كاوش در اعماق دروني او براي درك احساسات، عواطف و تفكرات او نقش به سزايي در شناخت او دارد. به همين دليل درك حسي و عقلي بشر همواره مورد تاكيد بوده است. به سبب آنكه عواطف و احساسات، تأثير فراواني در بروز رفتارهاي آدم ها دارند، تربيت عاطفي اهميت بسياري پيدا مي كند. در حقيقت، بعد عاطفي يكي از مهم ترين ابعاد وجودي انسان است كه مي تواند منشأ بسياري از رفتارهاي فردي و اجتماعي باشد. اگرچه تربيت و رشد صحيح عواطف در افراد مختلف با شخصيت هاي متفاوت، همواره مورد توجه روانشناسان، جامعه شناسان و متخصصان تعليم و تربيت بوده اما آنچنان كه شايسته است به تأثير آن در تربيت پرداخته نشده است تا آسيب شناسي درستي از پيامد هاي منفي بروز برخي عواطف در اثر عدم كنترل آن و يا پيامد هاي مثبت بروز و ظهور احساسات مثبت و مناسب صورت گيرد. بي شك، توجه به اين مسئله مي تواند شكوفايي فردي و جمعي را در برخورد با اين ويژگي هايي كه خداوند به انسان عنايت فرموده رقم بزند.