استفاده از پوششهاي خوراكي بر پايه سلولز در افزايش عمر ماندگاري محصولات غذايي

هدف از بستهبندي مواد غذایی بالا بردن سطح ایمنی و كیفیت محصولات غذایی است. در زمینه بستهبندي مواد غذایی سالهاست كه از پلیمرهاي با پایه نفتی استفاده میشود. آلودگیهاي زیستمحیطی و وابستگی به نفت خام از محدودیتهاي استفاده از این مواد است. در سالهاي اخیر استفاده از پوششهاي خوراكی براي حفاظت از مواد غذایی افزایش چشمگیري داشته است. دلیل این افزایش برتريهاي زیاد پوشش خوراكی نسبت به مواد بستهبندي سنتزي است. زیستتخریبپذیري یكی از این برتري ها است. هدف اصلی پوش شدهی مواد غذایی ایجاد مانعی مناسب براي عبور گازها و رطوبت می باشد و با پلیمرهاي طبیعی و خوراكی شامل پلی ساكاریدها، پروتئین ها، چربی ها و یا تركیبی از این مواد، انجام می شود. این پوشش هاي زیس تپلیمري علاوه بر افزایش امنیت و كیفیت محصولات غذایی خود نیز داراي مواد مغذي و مفید براي بدن هستند و برخی از آ نها می توانند تاثیراتی فراتر داشته باشند، تا آنجاكه طی فرایند سرخ كردن موجب بهبود طعم و مزه و افزایش سلامت ماده غذایی شوند. همچنین با افزودن مواد نگهدارنده و افزو دنی ها به ساختار پوشش ها شرایطی ایجاد م یگردد كه فساد مواد غذایی به تاخیر بیافتد. با توجه به اهمیت این موضوع در زمینه ي امنیت و سلامت مواد غذایی، در این مقاله سعی بر معرفی پلیمرهاي طبیعی سلولزي خصوصا كربوكسی متیل سلولز در تولید پوشش خوراكی، مزایا و معایب آ ن به عنوان یك فن آوري نوین در زمینه بسته بندي مواد غذایی شده است.