بررسي تغييرات تبخير از سطح آب درياچه اروميه

تبخير از سطح آزاد آب يكي از مهمترين بخش‌هاي هدر رفت آب از درياچه‌ها و مخازن سدها مي‌باشد. پژوهش حاضر با هدف بررسي تغييرات تبخير از سطح آب درياچه اروميه در سه ماه گرم سال (تير، مرداد و شهريور) در بازه زماني سال‌هاي 1346 تا 1397 (52 سال) انجام شد. براي اين منظور از ميانگين داده‌هاي تبخير از تشت 6 ايستگاه اطراف درياچه اروميه به‌عنوان تخميني براي تبخير از سطح آب درياچه استفاده شد. داده‌هاي تبخير از تشت پس از تبديل به تبخير از سطح آب شور به كمك روش‌هاي من- كندال، آزمون همگني استاندارد نرمال، آزمون بويشاند و آزمون پتيت مورد تحليل قرار گرفتند. نتايج نشان داد تبخير از سطح آب درياچه در هر سه ماه مورد بررسي داري تغييرات افزايشي است هرچند اين افزايش در تيرماه غيرمعني‌دار مي‌باشد. مقدار افزايش در تبخير در طول دوره مورد بررسي براي مرداد ماه 5/25 ميلي‌متر و براي شهريور معادل 9/41 ميلي متر بدست آمد. اين افزايش چشمگير و معني‌دار در تبخير بعد از سال 1378 شدت بيشتري به خود گرفته است. به‌نحوي كه مقدار ميانگين تبخير قبل از اين سال براي شهريور ماه معادل 9/198 ميلي‌متر و بعد از اين سال به 3/226 ميلي‌متر افزايش يافته است. براي مرداد ماه نيز ميانگين تبخير قبل از سال 1378 8/202 ميلي‌متر و بعد از آن 7/226 ميلي‌متر بدست آمد. اين مقادير به ترتيب معادل 2/10 و 9 درصد بيشتر از ميانگين درازمدت است. نتايج اين پژوهش كه نشان دهنده افزايش هدر رفت آب در اثر تبخير است، به وضوح اهميت درنظر گرفتن مطالعات تغيير اقليم و آينده‌نگري‌هاي آب و هوايي را در پروژه‌هاي حساس مانند توسعه كشاورزي در حوضه آبريز درياچه‌ها و توسعه پروژه‌هاي سدسازي نشان مي‌دهد.